Vertolking van Marlène Dietrich is een rol die Jasperina de Jong op het lijf geschreven is: de theatrale diva, het venijn en de allure. Jasperina de Jong is het sterkste in haar vertolking van de zingende Marlène: geweldig knap zingend in een lager Dietrich-timbre, hetgeen niet haar ‘natuurlijk’ stemgeluid is; met veel jus en allure het daarbij behorende showelement neerzettend: het ene moment tederen ontroerend, het volgende moment vol venijn, behagend en verlokkend. Ook het live combo verrijkt de voorstelling. Jammer zijn de vormoplossingen die gekozen zijn voor het veranderen van decor: onverlichte donkere momenten die de vaart uit de voorstelling haalt.

Jasperina de Jong is op zijn sterkst wanneer ze diva Marlene speelt: in een interview en show: vals, verleidelijk, vergane glorie…. Het kader van de voorstelling, de terugblik van Vivian Hoffman, haar helpster, en La Dietrich achter de coulissen is zwak, een spanningsboog ontbreekt en het duurt te lang. De live-muziek van piano, viool en bas is zeker een surplus en heeft zijn eigen charme, maar ik zag de voorstelling in het Nieuw de la Mar in Amsterdam, waar het combo links voor het toneel in een hoekje gepropt srond met als resultaat dat de linkerkant van de rijen 1-15 in de zaal (ik zat op 6) nauwelijks Jasperina hoorde zingen boven het combo uit! Slecht dus!