Een dagje naar zee, meer bepaald naar Oostende, bracht ons bij TAZ. Aan één van de vele kades die Oostende rijk is, stond een tribune opgesteld en daar moesten we zijn. Het werd een totaalbeleving. Bij aankomst kregen we soep en dan begon de voorstelling. Een drieluik van Marcel Pagnol. “Marius” had ik zelf ooit nog gespeeld, de andere twee kende ik wel van naam, maar niet van inhoud. Naarmate de voorstelling vorderde, kwam de zon steeds meer piepen waardoor mijn gezicht na een tijdje rood aanliep.

“Marius” zette al meteen de toon voor een aangename theaterervaring. De humor was bijna constant aanwezig en de acteurs kweten zich meer dan behoorlijk van hun taak. Kris Van Trier was heel grappig als César, hoewel hij af en toe iets teveel het publiek bespeelde naar mijn gevoel. Frank Dierens was heel degelijk als Marius en ook Koen Van Impe zette een leuke Panisse neer. Na een uurtje spel was er een eerste pauze en kregen we een drankje aangeboden. Vervolgens het tweede deel van het eerste luik van deze trilogie. Mooi en origineel van decor met de kade op de achtergrond.

Dan kregen we een bouillabaisse voorgeschoteld, konden we buiten nog even genieten van een glaasje wijn in de zon en werd het stuk verdergezet met deel twee van het drieluik, met name “Fanny”. Het bleef leuk en aangenaam, maar dit deel kende toch een serieus dipje met het gesprek tussen Panisse en monsieur Brun in de werkplaats van Panisse. Even werd het leuk toen monsieur Brun wees naar “zijn” boot (een stok met een vlagje erop) en er op de achtergrond een drietal jachten hun opwachting maakten. Hilariteit alom. Het einde van “Fanny” zat er dan wel weer boenk op met een nieuwe confrontatie tussen Marius, Fanny en César. Op naar het laatste deel dan waarin alles op zijn plooi komt als Panisse (de man van Fanny) komt te overlijden en Marius en Fanny elkaar uiteindelijk terugvinden. Nadien kregen we nog een lekker kopje koffie en dat was het einde van deze uiterst aangename theaternamiddag.

“Marius” blijft voor mij het beste stuk van de drie en dat bleek ook tijdens de voorstelling. Zowel “Fanny” als “César” zijn voor mij niet zo sterk als stuk en dat zorgde voor een aantal dipjes in het tweede deel, maar desalniettemin een hele leuke ervaring in de koningin der badsteden.

Terwijl op de achtergrond de hangjeugd op brommers en motoren rondtuft, genieten in het zonnetje van een sprankelend verhaal over tragische liefde enzo onder het genot van bier en een fijne maaltijd. De spelers doen je vergeten dat het vijf uur duurt (een prestatie op zich).
Een extra gewei voor Kris van Trier want hij is vreselijk leuk als cafebaas Cesar.
Locatietheater, mensen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Uitgenodigd door ‘t Barre Land, waarvan de acteurs de keuken-tent bestierden, staat op een pracht-kade aan het kanaal nabij De Munt De Onderneming. We nemen plaats op een halfcirkelvormige tribune en worden vijf uur lang onthaald op een warmbloedig, eenvoudig verhaal van Pagnol. Hoe twee gelieven elkaar wel willen krijgen maar niet kunnen krijgen. Maar gelukkig ook eind goed al goed. En dat alles gelardeerd met drankje & maaltijd. Prachtig en ontwapenend lief. Minpuntje op deze herfstige donderdag: de kouwige wind, maar gelukkig geen regen….