Een hel, een hel, een vreselijke hel! Gepresenteerd als muziektheater-jeugdvoorstelling van een nieuw regiseurscollectief met Turkse achtergronden. Een flinterdun zeer clichematig verhaal over twee ‘maatjes’ die met het ‘wijkvisiesongfestival’ waar je een mobiele telefoon kunt winnen (ja écht!) mee willen doen, en een derde gaat als een duiveltje ex machina de twee ‘maatjes’ uit elkaar drijven maar, jawel, uiteindelijk overwint de vriendschap en leven ze nog lang en gelukkig. Ultraslecht spel (onwaarschijnlijk dat het professionals zijn) vreselijke zang en het enige multiculturele zat in de muziek (of beter, de arrangementen want de compositie was slechts een zeer voorspelbare en zeer mislukte poging een soort potpourri van bekende musicalhits te maken), waar je tussen de hemeltergend slechte synthesizeruitbraakselen hier en daar een arabisch melodietje of instrument-voice kan ontdekken. En weet je wat nog het ergste is; ze zijn structureel OC&W gesubsidieerd! Als dit het gevolg is van het multicultibeleid van Rick van der Ploeg, geef dan desnoods De Appel maar z’n geld weer terug, hoewel die al veel te veel geld krijgen, die maken er tenminste nog theater! Ik ben diep teleurgesteld, omdat ik hoop dat we in Nederland dit soort toneel (als je het al zo durft te noemen) toch wel ontstegen zijn. Blijkbaar niet, getuige de niet onaardige speellijst (ze spelen o.a. in Schouwburg Arnhem, de Lieve Vrouw, de Krakeling, Ostadetheater, Twentse Schouwburg). Voor als je je nog een avond ouderwets wilt ergeren!