Lof der Waanzin vond ik een een aaneenschakeling van absurde momenten en zo ontzettend grappig, dat ik kramp in mijn kaken kreeg. Het mooie was, dat er niet alleen tijd voor humor was, ook ontroering kreeg zijn plaats. Kommil Foo en Lof der Waanzin: Al mijn Lof!

Kommil Foo gaat verder waar ze na de vorig twee voorstellingen waren gebleven. De eerste try out, dus de samenhang is nog ver te zoeken. Door de hoge verwachtingen vooraf is een licht gevoel van teleurstelling dan niet te onderdrukken. Toch blijven er nog genoeg grappige en ontroerende momenten over. Het is altijd een feest om te zien hoeveel plezier de broertjes Walschaerts in het spelen hebben. Ik ga er zonder meer van uit dat vóór de premiere in maart alles op zijn plek is gevallen.