Inderdaad, fris en fruitig. De oude vertaling laat de taal van Shakespeare geweldig zingen en de waanzinnig slimme en virtuoze enscenering laat de plot voortdraven. Ben enrom te spreken over de DJ set op toneel, heb ik nog niet vaak gezien dat daar echt over nagedacht was en dat het zo goed werd ingezet. Damen had ik lang niet meer gezien, mooie rol, maar al het spel was erg goed. Andere heren zijn volmaakt vreemden voor mij (sorry pardon) dus hier speciaal een gewei voor hun. Alles dus in orde: dramaturgie, spel, plezier, maar toch enig gemis. ‘t Bleef op afstand en ik miste enig inhoud. ‘t Verhaal heb ik zelden zo prettig en duidelijk gezien, maar voor de rest kreeg ik niet veel mee.

Wat een prachtige voorstelling. Drie acteurs en één actrice, zetten met minimale middelen optimaal een spetterende kolderieke Lear neer.Inventief, meeslepend.
Neem trein of auto Amsterdammers, want onbegrijpelijkerwijs is deze voorstelling daar niet te zien, terwijl hij dat vierkant rond en ovaal verdient. Top Vlaams Toneel; wars van het pretentieuze gezeur en gekunsteldheid die me door Nederlandse gezelschappen zo vaak wordt voorgeschoteld; tot stand gekomen in een bar subsidie klimaat…. en weer eens niet opgemerkt door het Belgisch Cultureel Centrum.
Geef het de eer die het toekomt KIJKEN (duurt ruim 3 uur!!!!)

Gebaseerd op een 100 jaar oude vertaling brengen de drie mannen van het Vlaamse Tonic, aangevuld met Katelijne Damen, hun versie van de teloorgang van Koning Lear. Damen speelt Lear en de drie mannen spelen Lears dochters en overige rollen. Hier en daar zijn wat muzikale en –los van de nar– clowneske intermezzi ingelast, maar verder volgt Tonic, dat voorheen Gordijnen voor Koningen en daarvoor De Vrije Radicalen heette, trouw het originele verhaal. Daar zou je dan over kunnen vallen, want weinig nieuwe visie, maar dat wordt overschaduwd door een spetterend, gretig spelplezier. Het acteren is prachtig en een lust voor het oog.