Het probleem met theater op lokatie is dat ik meer naar de lokatie kijk dan naar het theater. Of in dit geval keek ik neer op een theater, want we zaten in een appartement tegenover de schouwburg in Almere.
Aardig stuk over een architect en zijn vrouw. Over hun relatie, hoe leeg en fantasieloos die is en was, net als de gebouwen die de architect in de klei neerzet. De tekst, naast de muzikale intermezzo’s, was de enige houvast, dus ik moest mijn aandacht wel verleggen van het uitzicht naar de kale nieuwbouw kamer. Goede tekst trouwens, met verrassende wendingen en venijnige opmerkigen goed vol te houden. De eerste scene blijkt zich af te spelen 3 jaar na de dood van de vrouw. En in de tweede scene zien we hoe zij dood ging. Allemaal op dezelfde plek. Ik miste alleen een derde deel, de eerste ontmoeting waar ze al die tijd al over gesproken hadden. Het was daarom ook erg kort, binnen 3 kwartier stond ik weer omhoog te kijken naar de plek waar het uitzicht zo mooi was.