Puik acteerwerk, met als uitschieters de heren de Walle en Rietman.Fascinerend decor en goede muziek. Opgeteld zijn dat 3 geweien. De twee tomaten ken ik toe voor de twee halve uren die de voorstelling te lang was. Met alle respect voor de mooie teksten van de oude meester, het is gewoon te veel. Het intense laatste bedrijf heeft ernstig te lijden onder de vermoeidheid van de kijkers. De zaal wordt onrustig, knieen verstijven en dan worden zelfs prachtig gespeelde mono- en dialogen gewoonweg te lang. Gelukkig was de dronken graaf er steeds net op tijd bij om de zaal bij de les te houden.

Wat me beviel aan “Ivanov” door het NT waren het héél mooie decor, de prima muziek, de vitale Borkin van Dries Vanhegen en de uitspraak dat Schopenauer “scheisse ist”. Maar overigens beleefden we een vlakke opvoering. Ongetwijfeld in strijd met de bedoelingen van de regie zagen we een hoofdpersoon die niets idealistisch maar veel zeurgerigs vertoonde en een Ljvov die hem helaas alleen daarin nog overtrof. Dat waren gisterenavond drie zware uren -en niet alleen voor acteurs en actrices.

Alles klopt hier: een klassiek stuk, goede acteurs die fantastisch acteren, alles ziet er prachtig uit en zelfs de muziek klopt. Evenwichtig ook: soms langzaam, soms snel, soms erg karikaturaal, dan weer naturalistisch, grappig en tragisch tegelijkertijd. De drie uur vlogen om! En er bleef zelfs iets over om over na te denken: was Invanov aan het einde nou wanhopig vanwege dat meisje of omdat de bruidsschat tegenviel? Mooi.

Dat Johan Doesburg een begenadigd stilist is, mag bekend heten. Als spelregisseur overtuigde hij niet altijd, maar in de zeer fraai geënsceneerde Ivanov stuwt hij de acteurs naar grote hoogten. Mark Rietman is natuurlijk nooit slecht, maar opvallend hier is ook het ensemblespel en de ijzersterke Stefan de Walle. Prachtdecor van Tom Schenk en smaakvolle, sfeerverhogende muziek van Harry de Wit die gelukkig eindelijk eens die irritante kijk-mij-eens-creatief-zijn houding laat varen. De eerste helft is subliem. Na de pauze blijkt het toch een lange zit, wat minder aan de uitvoerenden dan aan het verhaal ligt dat dan toch aan zeggingskracht verliest. Ivanov is niet voor niets Tsjechovs eerste en minst gespeelde toneelstuk.

Tsjechovs Ivanov, grootgrondbezitter en wereldverbeteraar (gespeeld door Mark Rietman), zwelgde ook in deze uitvoering weer in zijn melancholie en zelfmedelijden. Het deert hem niet dat zijn vrouw Anna tering heeft en ook onderneemt hij geen enkele poging zijn torenhoge schuld bij de Lebedjevs in te lossen. Even lijkt hij weer gelukkig, als Sasja, de dochter van de Lebedjevs, hem haar liefde verklaart, maar dit is van korte duur. Op de dag van hun bruiloft beseft hij dat het leven voor hem geen zin meer heeft en schiet hij zichzelf dood.
De spelers zaten gedurende de voorstelling uitstekend in hun rol, hoewel Anna af- en toe erg actief overkwam voor een doodzieke, en volgden trouw de originele tekst, wat soms tot gevolg had dat een dialoog wat langdradig werd. Gelukkig werd je op die momenten regelmatig verrast door het irritante lachje van het dienstmeisje Gravila (gespeeld door Donna Vrijhof) en wist ook Borkin, de opzichter, de spanning met een jolige opmerking te breken en het publiek, hetzij enigszins zenuwachtig, te laten lachen (hiervoor een gewei). Helaas maakte de uitbarsting van dokter Lvov, die op het eind ineens haast dadaïstische kreten uitte en daarbij wild in het rondsprong, waarschijnlijk ook bedoelt om de spanning te breken, niet aan het lachen. Deze viel nogal uit te toon, met name omdat dit het enige moment was waarop afgeweken werd van de originele tekst, waardoor de scène nogal misplaatst overkwam (hiervoor een tomaat).
Maar al met al is het Johan Doesburg gelukt met een uitvoering van Ivanov te komen zoals Tsjechov zelf bedoeld zou kunnen hebben (hiervoor 3 geweien!). Voor echte kenners daarom helaas wat voorspelbaar (hiervoor een tomaat), maar voor de niet-kenners of die-hard fans een absolute aanrader! In zo’n 3 uur krijg je namelijk prachtig spel in combinatie met een (per bedrijf wisselend) decor te zien, waardoor je je niet hoeft te vervelen.

Grotezaaltoneel. Goed gevuld podium: spullen, mensen, decor (goed dak!). Toch een beetje het gevoel dat het de acteurs niet lukte om het goed te vullen, om de strijd om aanwezigheid volledig te winnen.
Wel goed neergezet, die Ivanov. Geloofwaardig lankmoedig. Geslaagde identificatie ook: ik zie nu voor mezelf ook wel iets in een depressie…
Eerst maar eens veertig worden.