Leve Canetti’s intellectuele pulp! Leve ‘t Barre Land, dat zonder kostuums, decor, schouwburg, geld of publiek voor een van de beste voorstellingen van ‘t jaar zorgt. Leve Fin de Saison, waar ze met een glitterbol een disco maken!

Hoera voor het theater! Ik weet echt niks van Canetti maar volgens mij moet je het zo spelen. Volkomen hysterisch maar niet over de top. Een gewei voor Martijn die ondanks hersenschudding een hele interessante jongeman was.

Zo zie je het toch maar zelden, toneel over met in boeken - en er mag gelachen worden ook! Boeken in het hoofd geleerd en gepropt en gespeeld alsof het geen boeken waren, maar echte acteurs, in een boekenkast. Erg knap, acteren op de vierkante meter.
En leuk bovendien, met kleine aardigheidjes en volle intermezzo’s. (En pauzes met lolly’s en knakworst..)
Had ik al gezegd dat er zo knap wordt geacteerd? Met name veren met pluimen in de reten van Jacob en Margijn en de rest mocht er ook zijn. Wat moet dat worden, Jacob Derwig bij Toneelclub A’dam… Ik wil geen blote kont, ik wil blote hoofden. Desnoods zonder wereld.
Helemaal geen minpunten dan? Nee, eigenlijk niet.

Als er één ding opvalt in dit seizoen, dat bijna halfweg is, dan is het de retour van de lange voorstellingen. Ook ‘t Barre Land maakt van deze voorstelling een lange zit en bovendien, zoals zo dikwijls gebeurt, hoe meer naar het einde hoe meer de voorstelling aan spankracht verliest. Wat begint als een krachtige, spetterende voorstelling verzandt uiteindelijk tot tekstkramerij.
Maar ‘t Barre Land maakt dat allemaal goed door, in de eerste plaats, het spelplezier dat er massaal afdruipt. Jacob Derwig is terug, die acteur die een breed gamma van emoties tentoon spreidt, de evolutie die zijn personage doormaakt duidelijk en krachtig laat zien en dat allemaal met een gemak en een naturel die niemand van zijn generatie hem nadoet.
Maar ook de rest van de groep blinkt uit in spelplezier, Vincent van den Berg en Margijn Bosch op kop.
Spijtig dat de aandacht niet kon vastgehouden worden want het is een frisse, knap gespeelde en origineel in beeld gebrachte voorstelling.

Deze voorstelling duurt voor mij bijna 4 jaar. In die vier jaar is ‘t Barreland verschrikkelijk goed geworden. Goed in het bewerken van onspeelbaar materiaal, goed in het uitdelen van worstjes en heel goed in spelen. Echte tooneelspeulers; variété, de monoloog, verkleedpartijen, ze kunnen het met zoveel gemak dat het niet eens meer opvalt, hoe veelzijdig ze zijn. Stiekum is de voorstelling behoorlijk opruiend, maar een vermoeid Fras 1 wordt er weinig revolutionair van.

Deze voorstelling verdient een essay zoals in De Groene van 23 oktober jl. of bij www.loekzonneveld.nl. Steriel intellectualisme, benepen spitsburgerij, opportunisme, gewelddadigheid, rancune, hebzucht - de Weense samenleving van driekwart eeuw geleden lijkt verdomd echt en verdomd actueel bij ‘t Barre Land. Maar goed, dit is een minirecensie en die moet uiteaard beknopt. Dus vandaar: “Hou je van toneel en heb je ‘Hoofd zonder Wereld’ nog niet gezien? Nou, haast je of schaam je!”.

Vincent van den Berg is erg leuk als dwerg. Het rugzakje is erg leuk als bochel. Jacob Derwig is erg leuk als die maffe professor en de rest is ook al erg leuk.
Deel 1 vond ik het beste stuk. Chaotisch. Vooral Van den Berg die mooi voorleest.
Mooie locatie voor zo’n stuk, die snijzaal.
En lekkere worst tussendoor, ook niet onbelangrijk.
Goed, 4 geweien.