Met Het Wilde Westen heeft Maarten van Roozendaal de beste voorstelling gemaakt die ik tot nog toe van hem gezien (en gehoord!) heb. Die rauwe stem waarmee hij zowel indrukwekkend hard als intens teder kan zingen. Dat virtuoze pianospel, perfect ondersteund door Egon Kracht (cello) en Marcel Groot (gitaar). De sterke teksten vooral in de muzikale nummers, maar ook in de verbindende teksten.
Chapeau!

Eerder( na “Barmhart” genoten te hebben)schatte ik zijn intensiteit op “Brelliaans”. Dat wordt in “Het Wilde Westen” alleen maar bevestigd.Maar zelf noemt Maarten van Roozendaal nu namen als Cash en Randy Newman. Dat laatste klopt als vergelijking in zoverre dat Newman doorgaans iets heeft te melden in zijn liedjes. “Het Wilde Westen” doet dat ook: over onze beschaving en derzelver verbreiding en het wedervaren van vestokte rokers annex kroegtijgers.

Enfin, Egon Kracht, Marcel Groot en Maarten van Roozendaal slaan geluk (dat veel te veel praat) uit groot en klein leed en doen dat prachtig. Ik zou zeggen: ga en geniet.