Alwéér een tijdje terug. Ik vond het wel een leuk/goed stuk. Vooral het licht vond ik erg goed gedaan, en het decor ook erg ‘functioneel’(zoals het hoort). Gijs was goed. Porgy was/is koning, en de lachende derde vond ik maar een vervelende snijboon in dit stuk. Ik weet ook wel dat hij het vervelendste type moest spelen, maar toch. Terwijl ik hem normaal niet zo vervelend vind. Goed. Een goede voorstelling.

Na twee keer Goos ook nog even De La Parra. Het viel niet tegen, deze schets over drie oude heren, maar ging minder diep dan de ‘Citroenstukken’. Aardig stuk, aardig spel, maar weinig memorabel. Wel een extra gewei natuurlijk voor Porgy Franssens pufje en slowmotionwalk. Heerlijke man!

In de voorstelling Hagedissenhuid staat de eenzaamheid van drie oude mannen en de manier waarop zij zich weten te redden in deze moderne maatschappij centraal. Dit alles wordt op een komische wijze onder het publiek gebracht.
Het speelt zich af in een keuken die uitgebeeld wordt door drie stoelen en een tafel tegen een wand. Hierin zitten Richard (73), Hunter (72) en Klaas (73) koffie te drinken en te praten over de meest alledaagse dingen, maar vooral over Klaas z’n overleden vrouw, de huidkwaal van Richard en over de hoertjes van Hunter. Ondertussen zie je ze moeite doen om de moderne maatschappij bij te houden. Zo heeft Hunter al een mobiel, maar als Richard er één krijgt, weet hij er niet goed mee om te gaan en laat hij Hunter de knopjes bedienen. De gesprekken monden vaak uit in discussies tussen twee van de drie mannen, waarbij de ander de boel weer moet sussen.
Doordat de teksten elkaar in een razend tempo opvolgen, ontstaat er een komisch effect dat gedurende de voorstelling constant aanwezig is. Dit komische effect wordt nog eens versterkt doordat er niet veel attributen gebruikt worden en de acteurs dus zelf als het ware ook nog eens de attributen uitbeelden, bijvoorbeeld d.m.v. het maken van geluiden. Zo worden de mobieltjes aangeduid met een “pieperdepiep”. Door de snelle opeenvolging van teksten en geluiden, is de timing van de acteurs erg belangrijk en dit deden ze uitstekend.
Hoewel de hele voorstelling komisch was, kwam de tragiek toch nog goed naar voren. Ondanks dat je moest lachen om de stunteligheid en onbeholpenheid van de drie oude mannen, kreeg je ook een soort van medelijden met ze en werd hun eenzaamheid erg duidelijk.
De voorstelling heeft door zijn luchtige en komische manier van brengen, de tragiek van het leven van een oude man goed naar voren weten te brengen en heeft me daardoor zeker geraakt.

Vermakelijke voorstelling met mooi spel van drie fantastische acteurs: Gijs Scholten van Aschat, Porgy Franssen en Geert Lageveen

Drie mannen van midden veertig spelen drie mannen van in de zeventig. De tekst van Bodil de la Parra is niet heel erg bijzonder maar toch ook weer erg raak. Mooi wisselt ze tragiek en humor af in de verschillende scènes waarin de drie samenkomen om pratend de eenzaamheid te lijf te gaan. Het decor is vier stoelen en een tafeltje in tl licht. Alles moet dus komen van tekst en spel en dat lukt moeiteloos. Ster van de avond is Porgy Franssen die met een fabelachtige mimiek, merkwaardig mooie dictie en sterke uitdrukkingen de anderen bijkans van het toneel afspeelt. Precies goed op lengte en nergens flauw of ongeloofwaardig is Hagendissenhuid een ijzersterke voorstelling.

Zeer vermakelijk allemaal, maar ook wel erg schmierend. Vooral Porgy Franssen is erg overtuigend oude man, en dat lukt Geert Lageveen dus weer helemaal niet. Tekst heeft meer lagen dan op het eerste gezicht lijkt. Maarhet geheel is toch vooral kauwgom: prettig tijdens, maar al snel weer vergeten wat er nu eigenlijk gebeurde.

De schrijfster en drie acteurs zijn natuurlijk gegarandeerde top. En dan is een nagenoeg kaal toneel, waar in dit geval voor is gekozen ( één tafel, vier stoelen), een voordeel. De meer dan geestige tekst en het vele wat het drietal daar allemaal mee blijk te kunnen, komt dusdoende onversneden over het voetlicht. Een avondje topplezier dus. Geen slecht begin van een nieuw seizoen, zou ik zo zeggen. En overigens ben ik van mening dat de verbale ringtone van Porgy Fransen dit jaar in de prijzen moet vallen.