Lieber Gorilla brengt 2 voorstellingen ineen. Dat wil zeggen, dat was hun opzet. Maar desalniettemin hadden de beiden voorstellingen wat met elkaar te maken. De eerste, Entr’acte, gemaakt door Claudia Hauri. Een tragisch duet tussen 2 mannen (nb: Hauri zou deze voorstelling eerst zelf dansen maar kon dit wegens een blessure niet doen). Het duet is prachtig uitgewerkt, een hele andere vorm van dans waar meer mensen van zouden moeten weten. De dans in combinatie met de dans en de onstage verkleding van een van de heren en de transformatie van hem van een man naar een vrouw maakt het niet humoristisch maar dramatisch. Zijn tegenspeler blijft met een stalen gezicht doordansen als een ware macho. De maskers van beide heren lijdt uiteindelijk tot een tragische dood. De gezichtsuitdrukkingen en het speelse geven perfect een doorsnee man-vrouw relatie weer hoe deze normaal worden voorgesteld. De humor die erin gestopt is werkte bij velen op hun lachspieren maar het had iets tragikomisch waar ik er niet door kon lachen. De heren speelden zo met het publiek en juist de enorme tegenstelling tussen hen werkte zo, dat je hoe dan ook hun persoonlijke pijnen van hun gezichten af kon lezen. Prachtig gedaan.
Dan La Petite Mort, een voorstelling gemaakt door de andere helft van Lieber Gorilla, Dagmar Chittka. Ook zij is erin geslaagd een voortreffelijk emotionele en bittere voorstelling te maken. Het speelt tussen 2 zussen die hun ondergang lijken te vinden in een hotel in Venetïe dat onder water staat.
Ook al wordt er weinig gesproken, deze verhouding en situatie wordt uitermate duidelijk. Met enkele woorden tekst wordt precies het juiste gevoel aangegeven, de wanhoop en het vertrouwen in elkaar. Prachtige - haast acrobatische - acts in de tissu (voor de niet-dans kenners onder ons: doek) onder ons. Veel verschrikte kreten kwamen er dan ook uit de zaal toen Chittka van helemaal bovenaan de tissu helemaal naar beneden ‘viel’. Prachtig gedaan en voor het stuk zelf waarin de dood en de angst voor de dood een grote rol speelt een hele mooie bijdrage. Het doek heeft zelfs een luguber effect als het als een soort galg gebruikt wordt. De symboliek hiervan is fantastisch, evenals de voelbare pijnen vanaf het podium naar het publiek toe. Dit is echt! Beide dames laten zich van hun beste kant zien. Chittka danst zelf ook mee en begrijpt duidelijk waar de kracht van haar stuk zit, buit dit fantastisch uit, en neemt haar mededanseres, Sanja Hasagic, daarin mee, die met haar fantastische gezichtsuitdrukkingen ook een grote indruk bij het publiek achterlaat.

Van een zeer kritische toneel en theaterkijker niets meer dan lof voor Lieber Gorilla. Dit MOET ik nog een keer zien!