Een travestietenbar moet sluiten. Mannen nemen afscheid, gekleed in mannenpakken. Maar poserend in vrouwelijke poses. De initiatiefneemster van de voorstelling, transseksueel Vanessa Van Durme (63), en de zes travestieten van tussen 56 en 68 jaar transformeren daarna (gesteund door twee jongere professionele dansers) van mannen naar vrouwen, en weer terug. Van onaantastbaar naar kwetsbaar, en weer terug. Om aan het eind, vol in de make-up, zichzelf te zijn.

Hoewel het regisseursduo Platel en Van Laecke niet wegloopt voor de clichés die je bij een onderwerp als travestie en genderverandering nou eenmaal verwacht (van bloemetjesjurk tot dragqueen, van Cucurucucu Paloma tot De Bolero), is het toch vooral een heel ontroerend, soms hilarisch, en af en toe schrijnend verhaal over opmerkelijke mensen die oud worden. Verteld in de theatervorm van Les Ballets C de la B, een combinatie van mime, dans, en toneel.

En het wordt absoluut geen kitsch! Waarom niet? Ik bedoel: Liza Minelli, Dame Edna, de song Forever Young die uit de boxen schalt, en Vanessa zelf die als Grande Dame homograppen maakt. Ik denk dat het geen kans krijgt om kitsch te worden omdat je altijd de eerlijkheid kunt blijven zien. En omdat er consequent is gekozen voor eenvoudige, elementaire, heel esthetische beelden en bewegingen Dat alles maakt dit tot een memorabele voorstelling.