Ik bejubelde hier ooit -eenzaam roepend in woestijn- Rien de Rien van Sidi Larbi. Deze Foi van hem is grootser, indrukwekkender, volwassener ook. Maar toch doet het mij minder. Ik denk dat dat komt omdat hij de balans tussen dans en theater niet perfect heeft af kunnen stellen. Maar ondertussen wel een wonderlijke mix van Robert Wilson, Kantor, Jeroen Bosch, met een streepje Platel en Sierens.
Heel fijn verjaardagsfeestje van Marc nadien.

Fantastische theater ervaring, hemelse muziek, heftigheid, multiedicipline!! multie theater. Festival Oude Muziek heeft gescoord met deze voorstelling.
En het seizoen is begonnen….wat komt er nog na deze??

Wat een pracht-symbiose van ijle, ‘hemelse’ middeleeuwse muziek en heftige, ‘helse’ beelden en geneurtenissen. Associaties voeren je langs de gruwelen van deze tijd. Natuurlijk 9/11, maar ook een moeder op zoek naar haar vermiste kind, een zwaan besmeurd met olie, een Amerikaanse die ‘in Jezus’ is, mannen die een vrouw achteloos van de een naar de ander werpen… Beelden die je ‘auw’ doen zeggen. Verdrietig, maar tegelijk mooi & waar !
Nu al - zo vroeg in het seizoen - het hoogtepunt van het jaar !