Falco! is dood, leve de koning! Wat een fantastische lampen! Wat een heerlijke combinatie van DJ en acteur, de filmische soundscape die je meevoert naar een futuristisch popheldenlandschap van drank, sigaretten, coke, van opvliegendheid, verloedering, egoisme, ideaal en arrogantie. Wat een mooi vormexperiment. Maar wat jammer dat het daar bij blijft. De teksten zijn te fragmentarisch en worden ondergesneeuwd door het licht- en geluidsdecor. De acteur verzaakt de cruciale tekstmomenten uit te werken waardoor een nogal onsamenhangend geheel ontstaat, waarin het heel moeilijk is een lijn of een anekdote te ontdekken, waarin het nog moeilijker wordt geraakt te worden door de trotse en tegelijkertijd zielige man die Falco is. Geweien voor de vorm, tomaten voor de tekst en het spel.