Billy is een klootzak en een heel triest figuur die veel warme meelij oproept en zeer raak gespeeld wordt door Xander Straat. Een boeiende voorstelling!

Afgaande op Willem en Brenda, de echtelieden in Eden, valt er in Dublin en Crooswijk nog wel wat te emanciperen. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat de Ierse auteur al een Ibsen revisited is. Maar dat wordt helemaal goedgemaakt door een sterke namaak-macho Willem (Billy) van Xander Straat (één gewei). En zeker door een fenomenale Ariane Schluter. Haar Brenda stáát er - dromend, kwetsbaar, hoopvol, ontroerend, onmachtig, treurig, zuipend en meeslepend. Prachtig.

Een man en een vrouw met een slecht huwelijk vertellen hun Rotterdamse uitgaansleven aan de toeschouwer. Alleen maar monologen van de acteurs, geen één dialoog. Elk personage vertelt de gebeurtenissen vanuit eigen perspectief, de één volgt op de ander. Eerst vertelt bijvoorbeeld Brenda haar verhaal en dan Willem. Dit is een prachtig effect in de voorstelling, het theater heeft de film uitgevonden! Het lijkt geregisseerd door Quentin Tarantino maar het is gewoon een Nederlandse regisseuse die het heeft klaargespeeld om een messcherpe voorstelling van twee uur neer te zetten! Het leek alsof de voorstelling een uurtje duurde maar later kwamen we erachter dat we twee uur lang hadden gezeten. Zegt genoeg, theater dat je na een kwartiertje meeneemt en niet meer loslaat!