Een helder idee en bij vlagen zeer overrompelend. Ik moest zeer mijn best doen om open naar de teksten te luisteren en ze niet als quasi-poezie te bestempelen. De beelden waren heel sterk, het ritmisch rondklikken van de dia’s, de muziek, het donker. Toch mis ik leven in deze voorstelling. Alles gaat te traag, te heilig.

Het schemergebied tussen leven en dood, daar gaat de voorstelling over. Ik voelde me direct in een ‘mind trip´. Het is meer een performance of een gedicht van taal en beeld. De acteurs met de ruggen naar me toe en voor een diaprojector, spreken flarden van herinneringen uit. Heel bijzonder en persoonlijk. Een combinatie van performance en beeld. Een aanrader dus.