Het heeft even wat denken gekost maar ik heb toch besloten dat dit een goede voorstelling is. En dan voornamelijk omdat er zo ontzettend goed geacteerd wordt. Frank Lammers en Carice van Houten hebben ieder al een gewei verdiend, fenomenaal! De andere acteurs zijn ook heel goed, inclusief Paul de Leeuw (die al mijn vooroordelen wegspeelde). Maar Theu Boermans heeft wel erg geworsteld met het verhaal van Shakespeare. Ik begrijp niet zo goed waar die worsteling over ging, waarom hij er al die verhaallijnen aan moest toevoegen. Is Shakespeare niet lollig genoeg van zichzelf? Houdt Boermans niet van komedies of heeft hij gewoon moeite om te accepteren dat de liefde bestaat en dat mensen tot rare dingen in staat zijn om liefde te bereiken? En waarom al die liedjes tussendoor? Het was wel grappig maar het voegde niks toe. Geweien voor de acteurs, een tomaat voor het geknutsel aan de grote meester.

Kijk, dat bedoel ik! Van de week schreef ik over dat Juliana-stuk van de Kern, dat het niet bepaald een koningsdrama was geworden als bij Shakespeare, en dat ze zo braaf waren blijven staan bij een keurig historisch en moreel verantwoord verhaal, maar zonder overtuigende dramatiek. - En nu is Driekoningenavond wel geen koningsdrama, eenvoudig een blijspel, maar het is wel 100% Shakespeare, en door Theu Boermans en de Theatercompagnie opgepakt en omgestulpt, gemetamorfoseerd tot een werkelijke belevenis! Dit is Shakespeare 2006. Humor, muziek, fantastische speltechniek, allemaal in dienst van een stuk, blijspel of niet, dat ook echt ergens over gaat. Over hoe mensen in elkaar zitten vooral en wat ze beweegt. Daar zie je jezelf en elkaar staan, en je kunt er nog om lachen ook. Zo’n avond haalt je ziel weer helemaal uit de knoop. De mijne in elk geval wel. De jouwe ook, wedden?

Mooi affiche: Driekoningenavond door de Theatercompagnie. Met Paul de Leeuw als sir Toby, eens kijken hoe dat gaat - een klucht met een komiek erin.
Dat ging niet goed.
Het spijt me dat te moeten zeggen, maar er kwam veel te weinig uit de verf. Sir Toby niet (wat De Leeuw deed, kan een acteur ook; een Boppperrrrsss of een Annie de Rooy, waarom niet eigenlijk?), Olivia niet, Sebastiaan kwam, ja, wat kwam-ie doen?; maar de vraag eerst nog is misschien wel: zit er wel voldoende in? De figuranten zitten samen met het decor waarin ze huizen het toneelstuk van Shakespeare best in de weg. En dan krijgen ze nog een eigen stuk in het stuk ook! Wat te veel eer.
Jammer dat geprobeerd is om de goeie ouwe komedie te plaatsen in de huidige tijd die door de makers wordt gezien als een jachtige vluchtige tijd waar in ieder geval de liefde hooguit kortstondige/kortzichtige lust is. Als je dat al vind, als - waarom dat nou via dit stuk aan willen tonen? Het een zit het ander in de weg.
Gewoon jammer.
Wel goed was Carice van Houten. Geweldige ontdekking om haar te zien spelen, en jammer dat ze dat als een hem moest doen… De wederkomst van Viola en Sebastiaan is erg leuk neergezet, hoewel ook wat raar: aan het begin van het stuk verklaart zij zijn terugkeer te hopen, en dan is-ie daar en dan gelooft ze er niks van. De reactie van de andere spelers op het duet is dan weer een prachtvondst. Maar dan gaat het duet in het Fries, terwijl ze verder Twents spreken.
Twee vermoedens: alles van buiten Amsterdam is platteland en daar praten ze allemaal het onverstaanbare zelfde. En de late komst van Carice van Houten is opgevuld door de vrijgekomen tijd aan de figuranten te besteden en ze zelfs een eigen stuk te geven; niet door de andere scenes te verbeteren.
Jammer dat ik niet positiever ben, ik was het graag geweest. Het was mijn verjaardag… Maar ik mopper graag, dus mijn avond was prima.
En Carice van Houten, die is echt goed hoor!

Duidelijk een try-out. Het tempo zat er nog niet in wat het allemaal een beetje langdradig maakte. Tempo nog verder afgezwakt door liedjes die (wel mooi) live worden gezongen. Wel erg leuke momenten erin, bijvoorbeeld 1 waar de 2 met accentsprekende tweelingen elkaar weer tegenkomen en Twarres zingen. Juweeltje in de voorstelling. Malvolio wordt erg slachtoffer neergezet, en de rest van de wereld is hard en egoistisch. Duidelijk dat liefde misschien alles lijkt te overwinnen, maar of er nou echt van een happy ending valt te spreken. Behalve voor de langdradigheid ook een tomaatje voor de medewerkers die weinig lijken toe te voegen en her en der tot irritatie leiden.
Decor sprak tot de verbeelding. Benieuwd wat deze voorstelling wordt als ze wat meer ingespeeld zijn.