Op een verlaten Maasvlakte begin je aan een voettocht naar de tribune, dwars door het speelterrein. Wel fijn, want dan zie je tenminste iets van het decor.

Een Zeeuws meisje probeert ‘Nederland’ te redden dat te diep gezonken is, maar dat lukt niet. Tenminste dat is wat ik eruit kon halen. Metaforen zoeken die er misschien helemaal niet zijn.

Tijdens de eerste tekst van de voice-over verlost de stem ons van ‘het moeten hebben van een mening’. Als je zo de kritiek voor probeert te zijn, maak het dan niet!

De opkomst van de schrijver is spectaculair, maar gaat dan in een glazen huis zitten. Zo af en toe mooie beelden en angstige momenten als een quad langs scheurt, meer niet. Van het verhaal blijft over dat er een Spanjaard is die in 1 dag Nederland ervaart.

En dan de aandacht voor windenergie. Erg dubbelzinnig om dit als thema te hebben terwijl iedereen met een benzineslurpende auto langs de olieraffinaderij is gereden.