Een vader die zijn dochter obsessief beschermt tegen de boze buitenwereld, maar daarin natuurlijk niet slaagt. Stof genoeg om een bij tijd en wijle hilarische voorstelling van te maken. Dat heeft dan met name te maken met Yahya Gaier. Zijn verschijnen als imaginair vriendinnetje is al heel leuk. Zijn dans als wegwillende buurjongen is een feest om naar te kijken. En vermomd als pizzabezorger-over-the-top zorgt hij voor absurde momenten. Die hadden er voor mij nog wel wat meer in gemogen.

Whahahaha, dit was heel leuk! Dolores mag van pa het huis niet uit. Tijdens zijn afwezigheid ontvangt ze via het rooster in de muur haar imaginaire vriendinnetje goudlokje. Ook heeft Dolores sjans van de buurjongen. Die probeert met verschillende excuses het huis binnen te dringen. De voorstelling is een mooie combi van ‘disturbed’ (zieke vader/dochter relatie) met lief (een ontluikende liefde). De slapstick wordt goed gedoceerd. Alleen aan het einde had het van mij wel even wat serieuzer mogen blijven. Speciaal gewei voor Suzanne Bakker en haar ukelele en voor Yahya Gaier die in zijn dubbelrol van buurjongen en goudlokje me echt buikpijn van het lachen bezorgt. Fijn dat ik nu weet hoe ik fatsoenlijk een plastic tas moet opvouwen.