Ik volg Josse al vanaf 1980 en hij blijft boeiend.
Na de muziektheatervoorstelling “Weg”, was ik erg benieuwd naar wat hij deze keer met deze vorm zou doen.
De Siel van de Mier gaat voor het gemak niet over mieren maar over termieten. En eigenlijk gaat het natuurlijk ook weer niet over termieten, maar misschien over een man en een man en een vrouw die iets beleven in de Congo en termieten. Politiek, liefde.
Kortom waar gaat het over?
De Pauw is teveel toneelman/verteller om niet het publiek bij de les te houden, maar we balanceren hier wel op een erg dun draadje.
Veel feitjes toneel met een rare draai naar drama die niet echt goed uitpakt.
Het potsierlijk einde waarin de twee elementen; termiet en mens aan elkaar geboetseerd worden, redt de voorstelling zeker niet.
Een gewei voor de muziek(anten).
Tomaten voor het gekunstelde concept.