Ik lees toevallig hier al die geweien en denk jongens…..jongens jongens…vond het echt helemaal niks op een paar kleine glimlachjes na!
vond het vooral allemaal erg quasi!
en 1 gewei voor het doen! jullie staan er tenslotte toch allemaal!

In ‘De zaak Alberti? lijkt het in eerste instantie om een droomwereld van de hoofdpersonage te gaan. Gaandeweg ontvouwt het zich tot de angstige belevingswereld van een schrijver. Twijfel wordt hier gevoed door onzekerheid. “Misschien zijn we allemaal gek, als hierboven iemand er genoegen in schept om met ons te spelen.? zegt Alberti angstig. Waar heeft hij nog houvast aan als iedereen om hem heen verdwijnt? Hij probeert de zaak al redenerend te verklaren. Uiteindelijk geeft de schrijver vanuit zijn poppenkast Alberti een kader: “Jij bent mijn twijfel.? waarmee het leidmotief is verwoord.

A hurricane! Great performances,well-drafted, timeless in it’s complex simplicity, the bald guy in the cabin is banana’s: let’s bring em over goddamn, Broadway needs a fuck up the ass! -one tomatoe for the shitty goldfish, masturbating during Alberti’s brilliant end-monologue.

Ubbo U.S.A.

Time magazine

Tja..Wat moet ik hier nu van zeggen? te gek..mooi..ongrijpbaar, maar zo ongelovelijk kraakhelder. De tekst, het spel, de keuzes in regie. Ik had nooit van de makers gehoord. Maar vernam via Internet dat het hun tweede voorstelling was. Hopelijk niet hun laatste. Een filosofische farce die zijn gelijke niet kent. Het bestaan werd voor mijn gevoel zelden zo gecomprimeerd blootgelegd, gruwelijk, maar ook verscheurend grappig. Ik geef ze er vijf, die laatste bewaar ik voor Alberti (X Jennifer)