Een ware familievoorstelling. Maar ook van te genieten zonder gezin! Tien gezinnen door de loop der jaren: beginnend met de watersnoodramp in 1953 en eindigend met een schitterende monoloog van still-to-be-born baby door Roos Drenth. Volwassenen en kinderen zien en horen andere dingen, waarderen andere details, lachen om verschillende acties. Voor ieder wat wils in deze zeer goed geacteerde voorstelling. Vader, moeder en twee kinderen begeleid door tientallen figuranten en Lucy, de oermoeder die het geheel voorziet van commentaar. Goed spel. Een decor van een huisje dat telkens voor de verschillende gezinnen van een ander interieur wordt voorzien. Pijnlijk is het vooral te zien dat vader en moeder niet altijd een gelukkige relatie hebben. Maar, de voorstelling zou ook niet zo interessant zijn geweest wanneer happy couples en kinderen zonder problemen waren gekozen! Herkenning, maar gelukkig niet altijd…

Een echte familievoorstelling ten top. Maar, ook zonder gezin volop te waarderen… Kinderen zien weer andere dingen dan volwassenen. Momenten van humor verschillen, details die de ene categorie ontgaan, waardeert de ander juist des te meer. De Moeder: tien gezinnen door de tijd heen. Beginnend in 1953 met de watersnoodramp om te eindigen met een prachtige monoloog van de to-be-baby vanuit de baarmoeder door Roos Drenth. Een huisje dat telkens net ff anders is ingericht, tientallen figuranten, en 5 acteurs (gezinnen bestaan vnl uit 4 personen en dan Lucy, de oermoeder als verteller tussendoor). Pijnlijk om te zien dat over het algemeen de vader en moeder niet al te gelukkig met elkaar zijn - maar er zou weinig aan zijn tien happy gezinnetjes te laten zien. De kinderen, ach zijn kinderen; met hun probleempjes met zichzelf, elkaar en de ouders. Veel herkenning, en gelukkig ook weer niet. Mooi spel. Nog 4 vrije voorstellingen te zien - Den Bosch - het is maar uurtje met de trein vanuit A’dam!