Altijd innemend natuurlijk, die jeugd van tegenwoordig, maar of dit nu echt nieuw theater is, nee. Het is vooral leuk om te zien hoe ‘echt’ de medespelers zich vervelen als een persoon over zijn passie vertelt. Dat is pas waarheid op het toneel! Maar het blijft sip dat ik niet zoveel vertrouwen in hun toekomst heb als zij.

Als het de bedoeling was om een beeld te geven van de Nederlandse jeugd is het mislukt, omdat ik alleen maar keurig opgevoede middle class kindertjes heb gezien, en als het de bedoeling was om een aantal bijzondere jonge mensen te tonen is het mislukt omdat hun verhalen zo on-theatraal gehouden zijn dat het niet een uur lang de aandacht weet vast te houden.

Pubers vertellen ons over hun dromen, toekomstplannen en dagelijkse bezigheden. Grappig, ontroerend, maar als theatervoorstelling niet interessant: één voor één doen ze hun zegje, op het eind samen een liedje. Zo heb ik ze wel vaker meegemaakt, de pubervoorstellingen. Mooiste moment: de skater die het melige relaas van drie vriendinnen nog saaier vindt dan ik en onderuitgezakt de apatische houding aanneemt die ik destijds zeven jaar heb volgehouden.