Het begin was zeer sterk, ik verheugde me op een avond vol met mythische verhalen vertelt aan de hand van poppen. Voor dit begin en de prachtige verklaring hoe ooit god in leven is geroepen (letterlijk en figuurlijk) verdienen daarom ook de geweien. Maar na dit eerste deel bleek het een geschiedenisles worden die bij elkaar geraapt leek. Misschien toch te veel Fries voor een Hollandse jongen, als ik? De Friese taal was trouwens wel prettig en ook het spel was goed (soms wel erg simpel) en de muziek met zang was ook goed, maar meer dan een slecht voorbereide geschiedenisles is het voor mij niet geworden.

Na de Cordoba voorstellingen nu een oer-hollandse voorstelling van Rieks Swarte. Een speels opgezet en mooi verhaal over de geschiedenis van de Friezen, gebaseerd op mythen en geschiedkundige feiten. De combinatie acteren/muziek en de door Swarte weer zo inventief bedachte objecten werkt weer als vanouds. Wel blijft het allemaal een beetje aan de oppervlakte, alsof het alleen maar luchtig mag zijn. De kracht die een voorstelling als “Woord” had heeft deze voorstelling daarmee niet.

De samenwerking tussen Firma Rieks Swarte en Tryater combineert het ‘speelgoedtheater’ van Swarte met het Fries&ABN van Tryater. Wat het speelstijl van Rieks Swarte betreft, viel het mij wat tegen. Komt dat omdat het nieuwtje eraf is? Er werd gespeeld met doeken aan een touw die de ‘witte wieven’ over het water moesten voorstellen; een actrice toonde met een pan in haar hand een boot, terwijl haar andere hand de bemanning verbeeldde; maskers en bordkartonnen figuurtjes gaven personages en plaatsen van handeling weer. Knap gedaan, maar niet zo nieuw en inventief als destijds bij Het tapijt. Al kan het meespelen dat de vaart er nog niet inzat bij deze voorstelling. Wanneer de acteurs meer op elkaar zijn ingespeeld, komt dat goed. De groote storm laat veel spel op acteursniveau zien: de acteurs spelen elkaar spreekbeurten toe of benoemen spelhandelingen voor hun collega’s, die zij opvolgen, of bewust negeren met een gebaar van ‘ja dahag’.

Een gewei voor de muziek! Prachtige instrumenten, zoals een enorme pauk, gong, grote trom, diverse xylofoons en een voorloper van een accordeon, die als een kastje op tafel ligt. Zij verhogen de mystieke sfeer van het rampenepos.

Maar waarom nu dit verhaal en wat willen de makers ermee zeggen? Natuurlijk is het nuttig en leerzaam om te weten van de St. Luciavloed, die het Nederlandse landschap zo dramatisch veranderde. In het licht van de recente tsunami spreekt de vloed alleen maar meer tot de verbeelding. De geschiedenisles die ter inleiding wordt gegeven (compleet met een situatieschets voor en na de ramp), is een goede warming up. Maar dan? Wat moeten we met het ‘Skeppingsverhaal’ dat volgt? Een mengelmoes van volksverhalen en geschiedkundige feiten, met hier en daar een knipoog naar het meer recentere verleden (‘Ik had een droom.’). De verwachtingen die de titel, flyertekst, introductie en het team van makers opwekken, werden niet ingelost. Jammer.