Wauw als dit langer had geduurd dan was het wel degelijk een goude tomaat geweest, een gemiste kans. Werkelijk tenen krommend. Moeilijk te beschrijven, een soort jaren tachtig ‘Waiting for Godot’ met multiculti saus. Kon in de relnicht met frans accent alleen maar een Gerard-Jan Rijnders persiflage zien, dat hielp me het kwartiertje wel door. Heel erg.