Ik moet streng zijn en ik zal recht-door-zee zijn. Ik vond de versie van TGA much much beter! Niemand kan Halina overteffen, zeker niet Lotje van Lunteren (de feeks Katharina in De Getemde Feeks van NNT). Het decor deed me denken aan mijn groep 8 musical. De wasscéne vond ik heel mooi, tot het moment kwam dat er gelachen werd omdat de jurk niet 1-2-3 aan ging: dat ontkrachtte het gevoelige van de scéne. Wat betreft de eindmonoloog: dat was nog de allergrootste afknapper: totaal ongeloofwaardig, ongeconcentreerd leek wel en door dat lachje erin (deed ze dat bij alle voorstellingen?) ontkrachtte het de boodschap. MAAR ik heb wél heel erg gelachen (vandaar de twee gewei’tjes): Yorick Zwart is absoluut mijn held - de beste komedie-acteur die ik in tijden heb gezien. Ben toch blij dat ik deze voorstelling gezien heb (als was het maar om bevestigd te zien hoe goed Het temmen van de Feeks van TGA eignelijk was)!

Aparte voorstelling, maar wel erg sterke momenten. Was erg gecharmeerd door de ontmoeting van katerina en Petruchio. Door hoe ze aan elkaar gewaagd zijn, geloof ik op het eind dat ze van elkaar houden. Verder leuk hoe Bianca als mannenverslinder per ongeluk in het huwelijk terecht komt. Alle corporale bijrollen leverden ook leuke momenten op. Af en toe werd het tempo wel wat te laag (tomaat1), en sommige vondsten, zoals bijvoorbeeld het overdadige spugen, die ze zelf waarschijnlijk heel humoristisch vonden, waren dat gewoon niet (tomaat2). Muziek vond ik erg passen. Openingsscene laat je om je heen kijken of je niet bij een slechtere middelbare school voorstelling terecht bent gekomen, hangt samen met het decor (tomaat3).
Een stuk dat wel aardig is, maar met sommige hele mooie en sterke vondsten die het stuk zeker de moeite waard maken.

Drie maal naar een opvoering van dezelfde tekst in 2 jaar, ik raad het iedereen af! Niet alleen omdat je de hele avond zit te vergelijken, maar ook omdat het gewoon niet meer interessant is. De eerste van Het Groote Hoofd blijft de beste, de versie van TGA ben ik beter gaan waarderen toen ik er meer mee te maken kreeg en deze versie van het NNT lijkt een slap aftreksel van de andere twee.
Misschien ligt het ook aan de trucjes van NNT die niet meer werken voor mij. Baptista leek een slechte imitatie van de personages uit Spoken van de Paardenkathedraal met zijn met meel overgoten hoofd. De eerste ontmoeting tussen Petruchio en Katharina werd ontkracht omdat hij bang was voor haar. De bedscène was wel gedurfd, maar erg lang en afgekeken van de versie van Het Groote Hoofd.
Ook het decor was ronduit lelijk, behalve de deuren die enigszins het idee gaven van tralies. Overigens moet ik opmerken dat ik waarschijnlijk de enige was in de zaal die er zo over denkt. Tijdens de slotmonoloog kwamen er lachsalvo’s en zelfs opmerkingen als ‘ga maar door’ uit het publiek, ten teken dat ze het heel erg grappig vonden.
Het enige dat me wakkeer hield was de knetterharde muziek bij een scèneovergang, dat had ik wel nodig.

Zo moet het! Of in ieder geval: zo zie ik mijn shakespeare graag, vlot, modern, lekkere muziek - en het stuk in stand houden. Dikke complimenten voor de gemaakte keuzes, ze werkten goed; de ‘scheef’ getrokken bijfiguren en vooral de was-scene. Díe maakte de eindmonoloog van Katharina geloofwaardig. Knap dat dat lukte. Toneelclub A’dam, ga nou eens kijken hoe het moet. Net als bij Othello.
Weinig op aan te merken dus. Een gewei voor de regiekeuzes en eentje voor Ludo Hoogmartens, de eigenlijke hoofdrolspeler, de maker van het stuk.
Net als in Othello.

De feeks kan getemd! Zo ga ik het zelf ook doen, denk ik dan… Eerst m’n overhemden strijken, dan de afwas.

In het begin vraag je je in godsnaam af bij welke amateur groep je beland bent. gelukkig duurd dat begin niet langer dan 5 minuuten en zie je het spel tussen karikatuur en ‘realist’ Mooi hoe er gelaggen, gescholden en geslagen kan worden waarna er een stilte van dik meer dan 5 minuten kan ontstaan die elke spanning doorstaat.
toch vond ik dat het spel ietsje beter kon. De ‘temmer’ speelden zijn rol zeer mooi alleen als het er opaankwam dat hij het overwicht in de scene moest hebben miste hij net en fractie.

Ik vond het een spetterende, snelle, grappige voorstelling. Shakespeare in een nieuw jasje! Geweldige acteurs die het stuk geloofwaardig neerzetten.

De strijd tussen de seksen als bot kroeggevecht. Leuke mensen, met vaart gespeeld en geregisseerd. Aan het eind slipt het even uit de bocht, maar op de een of andere manier kan de voorstelling het hebben. Op tournee ermee, als dat mogelijk is!