Wat een geweldig stuk is het toch! Een man die langzaamaan gek wordt, maar het zelf niet door heeft. In 1835 geschreven, maar nog altijd interessant genoeg om opgevoerd te worden. Het stuk behoort in Nederland toe aan Henk van Ulsen, maar in Peter Faber heeft hij een degelijke opvolger. Hij had het misschien iets minder komedie mogen maken, want dit stuk is voor mijn gevoel nog duisterder dan een tragiekomedie. Bij het nagesprek zat ik tenenkrommend te luisteren naar mensen die maar niet kunnen of willen begrijpen dat acteren ook zonder gevoel kan, zonder inleving, gewoon doen. Een man met een stoel, een uur lang puur toneel, zeker de moeite waard.