Als Myranda Jongeling op een prachtige manier haar liederen zingt, vergeet je snel dat je naar een middelmatig stuk zit te kijken. De prestaties van de spelers zijn er niet minder om, Myranda Jongeling en Anneke Blok leveren prima prestaties, Heike Wisse viel mij erg op, maar de ruimte ontbreekt in het stuk om er echt opvallende rollen van te maken. Het verhaal pakt je doodweg niet bij de keel. Maar zoals gezegd, de zang van Myranda Jongeling maakt veel goed…

Het verhaal over deze knotsgekke, gebroken familie belooft heel wat, maar biedt uiteindelijk alleen maar flauwe grappen, losse eindjes en een hele hoop aanstellerij. De ‘zoekende’ personages blijven opzichtig aan de oppervlakte van het levenswater rondspartelen. Het gewei is natuurlijk voor Tamar van den Dop, die jammer genoeg haar grote talent verspilt aan deze middelmaat, maar in haar rol van godsdienstwaanzinnige bakvis de voorstelling toch nog een beetje redt.