Ik vond de lichteffecten wel erg leuk maar ik zou waarschijnelijk niets van het verhaal begrijpen als ik de film niet had gezien. Ik vond het alsnog wel een geslaagde voorstelling.

Ik vond dit helemaal niet zo’n slechte voorstelling. De acteurs toonden enorme inzet. Ook al ging er het nodige fout, met name met Roeland Fernhouts broek. De muziek was leuk en aanstekelijk en het geheel was geen seconde vervelend, wat meer is dan je tegenwoordig van de meeste stukken kunt zeggen. De enige tomaat is voor de soms wel erg simpele teksten.

Deze passieloze Carmen is niet meer dan een veredelde schoolmusical, maar dan zo perfect uitgevoerd dat je niet kan genieten van het klungelige acteerwerk en de valse noten van middelbare scholieren, die hart en ziel aan een dergelijke voorstelling geven.
De blikken tomaten zijn voor de platte regie, het warrige kostuumontwerp en de kinderen voor kinderen liedjes. Het gewei is voor de acteurs, die zich te pletter werken om nog iets van deze voorstelling te maken, maar de kille regie geeft ze hier helaas geen ruimte voor. Heel erg slecht.

Dit was niet leuk. zonder het verhaal van carmen te kennen zou het waarschijnlijk niet te volgen zijn, wie het wel kent zal een heleboel missen uit het oorspronkelijk prachtige verhaal. Veel toneel is er niet, slechts een hoop liedjes die het verhaal moeten dragen, jammer alleen dat vrijwel geen enkele speler zingen kan. Ook het dansen had beter uitbesteed kunnen worden. Laat acteurs alsjeblieft doen waar ze goed in zijn: toneelspelen. Helaas heeft Ivo ze daarvoor geen kans gegeven.

Die Van Hove toch. Maakt ie na Con Amore opnieuw een atypische voorstelling, waarin zonder schroom en zonder moraal gespeeld wordt. Gunilla Verbeke: nog nooit iemand zo genadeloos en vrij op een theaterpodium uit de bol zien gaan. Maarten Claeyssens: een sentimenteel tragische held anno 2002. Muziek van Stef Kamil Carlens die Shostakovitch verenigt met naieve pop-rock. Spijtig misschien van het theatraal gehuil van Fernhout en De Grote.

Een gevaarlijk zigeunermeisje die zegt dat je zoveel van d’r mag houden als je wilt, maar dat je niet mag verwachten dat zij ook van jou houdt, is verrukkelijk. Gunilla, jij was er gister zo één en je was so cool.
De rest ook dikke punten. Stef Kamil, bedankt dat je hieraan mee wilde doen.
En TA: de volgende keer weer deze rare lakse speelstijl graag, die de verbeelding bevrijdt door niet meer dan een naïeve materialisering. Maar dan wel een spannender of interessanter verhaal graag.

In het midden van de speelvloer staan de muzikanten gestald die de voorstelling dicht smeren met pseudo-hippe deuntjes. Daaromheen drentelen de acteurs met hun cliche tekstjes en hun drumstokjes waar ze op de maat van de muziek op de tafels mogen slaan. Roeland Fernhout schmiert erop los, maar dat is het enige wat er nog te genieten valt in deze middelmatige en gevaarloze voorstelling. Ivo-bah.