In de volle bus, in het donker, door de Almeerse nacht. Dat zal me vooral bijblijven. En dat de voorbijrijdende jongen op de brommer verbaasd achterover keek toen hij daar midden in het industrieterrein een vijftigtal mensen zag zitten kijken naar een caravan.

Een verhaal over een meisje, een jongen en een man. Allemaal op zoek, naar haar moeder, zijn liefde en zijn herinneringen. Achteraf blijkt alles natuurlijk in elkaar over te lopen. Niet zo bijzonder boeiend dus.

De locaties voegden niks toe, maar zorgen er wel voor dat je respect hebt voor de acteurs, want ze wisten (wel versterkt) de A6 te overstemmen. Ik had graag meer theater in de warme bus zelf gezien en niet steeds met stoeltje en plaid door de blubber banjeren om dan onder een viaduct naar een miniscène te kijken om vervolgens weer de bus in te stappen.