Ricky Koole speelt geweldig en toont een perfecte mix van agressie en liefde. De voorstelling was ontroerend, komisch en confronterend. In tegenstelling tot recensie hierboven vond ik het wel een zeer rake tekst. Die Thea mag ook gevolgd worden. Op de achtergrond waren mannen aan het drilboren, wat een ideaal geluidsdecor in het Rozentheater. Joepie (en dat na zo’n waardeloze Syndicaat voorstelling).

Snel even een monoloogje meegepikt in het Dwarsdenkenfestivalletje in de Stadsschouwburg. Op dit festival veel Goetz en Shawn, maar wie is dan toch schrijfster Thea Dorn. Net zo’n vrolijke levensbeschouwer. Uitvoering is vrij kaal, het gaat om de tekst, dus daar heb ik dan maar erg naar geluisterd. Af en toe erg goed en geestig, soms saai en voorspelbaar. Het gaat Ricky Koole ondanks moeilijke tekst, kut akoestiek en rare speelplek toch nog te makkelijk af, wat veel van de spanning wegneemt. De hele problematiek (Westerse mens is verwend en dood) heb ik wel gehad. Een nieuwe fase in blasé zijn. Wel direct daarna in een discussie beland over de problemen van dit moderne tijdsgewricht, extra gewei voor dit gesprek.