Het Laagland omzeilt met Blowing erg knap twee grote valkuilen. Door het niet bijster originele thema had dit een stomvervelende voorstelling kunnen worden. Er werd echter met vaart en energie gespeeld. De tekst was scherp, zodat het een aangrijpend en geloofwaardig stuk werd.
Videoprojecties lijken onderhand een verplichte vorm bij veel (jeugd)producties. In dit geval werd er echter effectief gebruik van gemaakt. Opvallend was het gestyleerde decor met onder meer 16 Ikea-tafeltjes, type ‘lack’.

Ik moet even zeggen dat ik als “jongere” erg onder de indruk was van dit stuk. In het begin even wennen, maar uiteindelijk in een soort roes “de Krakeling” uitgelopen. Goed gespeeld, prachtig getimed en het onderwerp goed uitgewerkt. Eigenlijk niets negatiefs te vertellen, dus zeker een aanrader voor iedereen!!!

Ik moet zeggen dat ik eerst niet echt veel van dit stuk had verwacht. Een komedie over scheiden: hoe verzin je het? Maar onverwacht greep deze voorstelling mij toch bij de keel. Daarom twee geweien voor tekstschrijver Jeroen van den Berg die met deze voorstelling laat zien dat heldere komische dialogen zich heel goed lenen voor het overbrengen van een serieuze boodschap. Niks laat onuitspreekbare pijn zo voelen als een lach. Een gewei voor regisseur Bas Zuyderland omdat hij erin is geslaagd een voorstelling te maken die ook echt toegankelijk is voor jongeren: de doelgroep die Het Laagland voor ogen heeft. Een gewei voor de techniek: er wordt veel gebruik gemaakt van camerabeelden en geluidseffecten. De timing was perfect. En last but not leat een gewei voor Marco Bijsterbosch die de zoon van dit uit elkaar vallende gezin heel overtuigend neerzette en op het einde mijn gevoel werkelijk wist te raken!

De column van Vera was in eerste instantie erg herkenbaar. Ook ik trok op deze avond-waar-ik-al-zo-lang-naar-uitleefde weg voor de buis, op weg naar een voorstelling. Om 8 uur begon Blowing. Op mijn horloge kijkend liep ik de zaal in. Maar ik werd al snel helemaal ingepakt door de spelers. Ik zat geweldig, en al zijn die banken in het Laagland niet erg comfortabel, ik had niet beter kunnen zitten. Het stuk boeide me zo, dat zelfs dit me niet meer voelde. Ik weet dat het Laagland altijd goede voorstelingen heeft, maar dit keer was ik toch met tegenzin gegaan. Maar des te beter vond ik de voorstelling. De situatie werd zo ontzettend goed neergezet. De sfeer, de dilemma’s, de schijn. Het wads geen makkelijk onderwerp: een aankomende echtscheiding. Maar door het spel heb ik zelfs om de taferelen kunnen lachen. Eigenlijk heb ik de hele avond veel gelachen, maar de spelers lieten me met een brok in mijn keel achter.
Half huilend om 5 minuten over negen naar huis gesneld.
Even iets lichters: Gelukkig won Jamai. Alleen dat kon mijn mineurstemming door het stuk nog goed maken.