Geweitjes voor het lichtplan na de pauze, de hoeden en de tweede akte. Voor de pauze was het vooral langdradig, en te weinig discussie. Na de pauze was het wel interessant, maar de hele voorstelling was gewoon niet mijn stijl.

Je moet van Sigrid houden, want anders is deze voorstelling niet te doen. Gelukkig houd ik van haar. Tekst, decor, kostuum alles is prachtig, drie dubbel gelaagd en grappig. Tweede bedrijf is helemaal on acid, let op het belachelijke lichtplan! Ook een gewei voor Paul Rigter die zich goed staande houd naast dit kanon.

GJ schreef voor zijn lievelingsactrice een afscheidsstuk. Voor de pauze word je op amsuante wijze getrakteerd op 30 jaar toneelgeschiedenis en in het tweede deel is Koetse koningin op een manier zoals alleen zij dat kan spelen. De gelaagdheid van de voorstelling maakt dat je Bernhard op vele manieren kunt waarderen. Prachtig in zijn theatraliteit en de manier waarop realiteit en fictie voortdurend door elkaar lopen maakt de voorstelling tot een juweeltje.