Het prachtige decor (een realistische voetbalkantine) belooft heel veel. En er zijn ook hele hoge verwachtingen geschept door Bambie 8 en 9. Maar helaas maken de heren het niet waar. Vier mannen in een voetbalkantine proberen allerlei manieren te vinden om zich in de boze buitenwereld te begeven en falen, ondanks de poëtische pogingen.
Het gebrek aan structuur en de ondoordachtheid waarmee de scènes elkaar opvolgen, ondermijnen het geheel. Doordat één van de mannen in het begin op zijn gemak een bal van het dak gaat halen, wordt de angst voor ´buiten´, wat de rode draad zou moeten zijn, ondergraven. De voorstelling zou ook nog over cynisme gaan, maar dat heb ik even gemist.
Toch een gewei voor de fantastische visuele vondsten, waarin de heren van Bambie natuurlijk ware meesters zijn. En het is bovendien knap dat je met een dergelijke voorstelling een groep ckv´ers (op de goede manier) uit hun dak kan laten gaan.

Mooi hoor, zo’n fijn huisjes-decor compleet me Batelaanse kliko-bak. Marien Jongewaard doet mee met de Bambies en dat werkt erg goed. Jongewaard is namelijk veel gevaarlijker dan die gezellige Bambies waar ik toch al snel om moet lachen. Als Marien Jongewaard belangrijk woorden gaat praten (opgesloten, uitgekost, afgepeigerd) is dat Grote Kunst en zeer abstract en ver weg van cabaret en dat vind ik prettig. Tomaat voor het gedoe met kleren, ik heb dat nu wel gezien. Ze blijven een boodschap houden, maar nu met een Boodschap met Balonnen, daar sta ik altijd voor open.