Mooi geacteerd, maar de voorstelling drijft wel erg op de effecten (maar daarvan zijn een paar toch wel zeer prachtvol). Ook iets meer aandacht voor het koor had geen kwaad gekund. Ik wordt een beetje ziek van dat gezingzeg! Wel een extra gewei voor het uithoudingsvermogen van de actrices in het koor; dat slaan met die takken doe ik jullie niet na.

Geweldig krachtig begin, waardoor het leek alsof het koor dit keer verlost was van het eeuwige atonale gezingzeg. Helaas, het mocht niet zo zijn. Maskers zijn prachtig en staan de heren acteurs goed. Maar het laatste stuk interreseert het me ineens echt helemaal niet meer en blijf ik alleen maar wakker omdat Pierre een muur om gooit en de de vrieskou binnen waait.

Voorstelling volgens het handboek ‘hoe speel ik een tragedie’. Gosch volgt de regels naar mijn smaak iets te trouw, maskers kunnen best leuk zijn maar niet als zij de acteurs reduceren tot tekenfilmfiguren. Van het grote conflict tussen roes en rede blijft niks over, op de idioot hoppende penis van Hans Kesting na dan, zijn roes en zijn rede. Ik werd er door gebiologeerd, maar tot een katharsis is het niet gekomen. Had hij zijn verstand maar gebruikt.