Pieter Kotstman mogen ze van mij killen. Door in het NRC zo op de acteurs te reageren geeft hij zijn beperkingen als recensent maar weer eens prijs. Kort door de bocht is makkelijk fietsen. Zal zich wel doorJoyce Roodnat hebben laten influisteren, want op eigen kracht zat hij toch smakelijk te lachen. Dit neemt niet weg dat de voorstelling de verwachtingen niet kan waarmaken. Vanaf het moment dat Kees Hulst in het ziekenhuis zijn rol precies de gewenste scherpte kan meegeven, verliezen de schrijvers zich in onverwachte banale plotwendingen. De ballon loopt langzaam leeg. De inhoud verschraalt vervolgens in het licht van de Balkan. Janni Goslinga verliest het van de schrijvers, niet van zichzelf. Twee geweien voor moed, twee blikken voor dramaturgische gebreken.

Hoewel het uiteindelijk te weinig onrustbarend is om echt satirisch te heten (sorry!) is het een erg leuk stuk. Kitty Courbois is ook erg om te lachen en Hajo Bruins is wereldkampioen nonchalant in een oliebol gaan zitten.