Hey, weet je… ik zag… nee echt… ja, Koos, een stukkie… van, luister… twee mannen… dikke tieten en vuile praat, en weet je, ja echt… het was… ja, echt, gewoon briljant, echt… Koos… hey Koos…

Sterk anti-cabaret van twee compromisloze makers. De lijzige, maar o zo scherpe Ton Kas gecombineerd met een bij tijd en wijle briljante Dick van den Toorn vergasten het publiek op moppen, sombere gedachten en een prachtig uitgevoerde, voorstellinsglange communicatiestoornis. Volgens mij is dit het begin van een nieuwe stroming: nihilismecabaret. Klein citaat: Hoe weet je dat je dat je oud wordt? Als je bang wordt voor bloemen. Haha!