We mochten na afloop door middel van een scheurtje in het papiertje aangeven wat we ervan vonden. Ik vond het iets tussen de 6 en de 7.

Het had een 8 kunnen zijn als er niet gezongen zou worden of in ieder geval niet a capella. Het zorgde wel voor een ongemakkelijk gevoel, zoals de hele voorstelling eigenlijk, maar het was net te ongemakkelijk.

De tekst is daarentegen steengoed en sommige vondsten zijn geniaal in decor, licht en handeling zijn geniaal. De tekst is soms pijnlijk herkenbaar en ik vrees al voor het eerst volgende feest met dat soort gesprekken. Het ontbreken van licht is een groot pluspunt, zo ook de originele borrel(hapjes).

Echt sprake van een Blind Date was er niet, toch wel aangenaam verrast. Ga zo door, Sarah Moeremans! Lijkt me voor de acteurs wel lastig om applaus te ontvangen van een publiek dat de ogen afschermt van het plotselinge felle licht.