Het nare met compilaties is dat je de verschillende onderdelen vaak moeilijk kan scheiden.

Erg intelligente voorstelling, waarbij een onspeelbaar stuk met heel veel lol wordt omgetoverd tot acteertheater. Een prachtige Mephisto, een prachtige Faust en een goede tekst.

Wat een leuke mensen, zeg. Maar hoe mooi, intelligent of knap deze voorstelling ook is, het blijft mij een raadsel waarom nu juist dit stuk moest worden opgevoerd.

Dapper experiment voor ‘t Barre Land om de doorwrochte dramaturgie eens los te laten en om als acteurs te proberen mee te jammen met de jazz-musici.

Mmm, moeilijk. Niet de voorstelling, die is heel genoegelijk, maar het betreft dus een experiment.

Voorlopig toch vooral een vormexperiment, deze Hamlet: alle rollen centifugeren willekeurig langs alle acteurs.

Het is een voorstelling in puzzelstukjes.

Postmodern gedoe met zonder personages daar krijg ik vaak exceem van. Nou dat was dus helemaal niet zo erg.

Fijne vertaling, heerlijk geluisterd. Geef mij hiervan daarom maar een goed hoorspel i.p.v. te kijken naar dit nietszeggende dekor en verwarrende lichtplan.

Hamlet uit het hoofd. Niet uit het hart of om de emotie, maar Hamlet als de drang om de gebeurtenissen in de werkelijkheid met het hoofd te vangen, te plaatsen en te sturen.