theaterpraat
Vuurwerk
Er zijn voorstellingen waar je na of tijdens wat bij krijgt. Ik herinner me zo uit het hoofd, soep, wodka, lollies, patat, popcorn, ijs en veel koffie en thee op tochtige industrieterreinen en regenachtige ochtenden. Dat eet ik dan allemaal snel op.Er zijn ook voorstellingen waar ik na afloop of tijdens iets krijg wat ik niet kan oppeuzelen. Dat verdwijnt dan eerst een tijd in de diepe zak van de jas. Dan ligt het op tafel. Daarna gaat het in de bak met troepjes en dan…Dan wordt het moeilijker. Weggooien voelt wreed, vooral bij leuke voorstellingen. Soms zijn het ook echt leuke dingen (ik herinner me een windkussen van Orkater wat een half jaar op kantoor geslingerd heeft). Soms ben ik flink en gaat het zo de prullenbak in.Hierboven twee vuurwaren. Lucifers bij Vuur. Dat is een beetje een makkelijke gedachte geweest van DNA. Gelukkig gebruik ik lucifers, maar niet zo veel. TGA/Liefhebbers lucifers hebben het nog tot vorig jaar uitgehouden. Deze gaan ook nog wel 2007 zien. De MUG INN-aansteker, met handige bier-opener gaat het niet halen. Hoewel veel dramaturgischer te verantwoorden. Heeft u ook nog van die goed bedoelde rotzooi slingeren?
reacties
Het ro theater bracht vorig seizoen post-its uit met de tekst Niet Vergeten erop ter promotie van de voorstelling Hersenschimmen. Die heb ik nog veelvuldig in gebruik. De prachtig verpakte condooms van de Volksbuhne uit Berlijn zijn inderdaad na enige jaren in de prullenbak beland.
Na de potloden, stickers en luciferdoosjes, die voor, tijdens of na de voorstelling worden uitgedeeld zie je nu een opmars van bedrukt publiciteitsmateriaal voor ‘praktisch gebruik’ in de theaters / horeca (o.a. suikerzakjes met August, August, August door De Paardenkathedraal en doorzichtige Breekbaar stickers voor op glazen van Het Zuidelijk Toneel). Ik herinner me nog wel vaag bedrukte bierviltjes, maar dat zijn blijkbaar geen blijvertjes voor in huis.
Ik kijk uit naar de eerste theatergerelateerde multimedia toepassingen zoals usb-sticks met logo (en programmaboekje / trailer?) erop die nu al via verschillende media circuleren….Al zijn die bij uitkomst dan qua gadget alweer achterhaald, net zoals dat bij de invoering van de key-chains in de culturele sector een paar jaar terug het geval was. Die sleutelhangers hebben nog wel een tijdje rondgeslingerd, maar zijn toch snel in de doos speelgoed voor de neefjes en nichtjes beland (mmm opruimen die handel lijkt me een goed idee).
Ja de Volksbuhne condooms! Veel fraai Volksbuhne spul is er trouwens. Van hun heel lang (nog steeds ergens volgens mij) een Ost/West lucifer doosje gehad. Ook het enige gezelschap waar ik ooit een t-shirt van gekocht heb. Wat zijn ze toch Uberkoel!
Ook bij ons verdwijnt veel goedbedoeld theaterspul in een grote doos voor de neefjes en nichtjes om mee te spelen. Dit zijn echter voor het overgrote deel toi’s, bij elkaar gespaard na jaren van B-producties (vroeger) en voorstellingen (nu). Waarom toch altijd speelgoed?
De Volksbuhne condooms, ja waar is de tijd… Ook hier zijn ze nooit gebruikt. Het vertrouwen in oostblok-rubber was niet groot genoeg.