theaterpraat

In een grijs verleden (zo grijs dat het eigenlijk nog zwart-wit was) Moose’te ik vrolijk mee op interweb met de vier (ik zeg viir) jonge lieden waarmee het allemaal begon. Het was een mooie tijd: Alle drie de theaterbladen waren totaal analoog en respectievelijk te saai, te slap en niet serieus genoeg om werkelijk te smeken om iets als Moose, ten minste dat vonden we zelf.Want let wel: dit was in de tijd dat de meestgebruikte tekstverwerker nog weurtpeurfektvijféén heette, overigens zonder dat de gemiddelde gebruiker wist wat een tekstverwerker was, er ongeveer vier theatergroepen een zogenaamde website hadden en woorden als “iPod” en “mobiele telefoon” nog niet bestonden.Maar ik moest zo nodig iets anders doen (actreutelen, kinderen krijgen, verhuizen naar the middle of nowhere, dat werk) dus verloren Moose en ik elkaar wat uit het oog. Kennelijk heeft de retro-manie echter ook Moose ingehaald ze hebben grof de steen waar ik me zo fijn onder verscholen had omvergeschopt en me gevraagd om jullie, trouwe Mooselezers wat te vermaken met wat gepriegel over vandaag en voorheen (vroegah?) dus hup aan de slag…