theaterpraat

Ooit ging je nog privé naar het theater, je kocht je kaartje en zat anoniem in het theater, om na te hebben genoten van de voorstelling in alle anonimiteit kroeg- of weder huiswaards te keren. Een prettige gedachte.Je zou zweren dat dit nog steeds zo is. Experimenten van theatermakers om het tegendeel te bewijzen niettegenstaande (tijdens de voorstelling het zaallicht aan doen, voorstellingen maken voor maar een of twee publieksleden of bij het hedendaags cabaret, de performer op schoot) voelt men zich vandaag de dag nog steeds anoniem in het theater. Maar niet lang meer: We zijn hard op weg al onze privé-gegevens uit te delen aan jan-en-alleman en dus ook in het theater. Ieder theater legt ondertussen hele databases aan van hun klanten met telefoonnummer, e-mail en gewoon adres, veel bezoekers pinnen of gebruiken een kredietkaart en in steeds meer theaters sta je met je smoel op de kiek op het moment dat jehet gebouw betreedt.So what?! hoor ik u zeggen. En u heeft vast gelijk. De kans dat zoiets als de bewaarplicht verkeersgegevens ook in het theater gaat gelden lijkt inderdaad ver weg. De meeste Moosers zal het dan ook een spreekwoordelijke worst zijn maar de oudere theaterbezoeker zijt gewaarschuwd: van u is precies bekend hoeveel theatervoorstellingen u van Ger Beukenkamp heeft bezocht en bij meer dan twee kunt u op koninginnedag een lintje wel vergeten!