“Het moet maar eens afgelopen zijn met dat allochtonenbeleid. Dat doodknuffelen van minderheden in de kunst werkt alleen maar averechts.” Regisseuse Ola Mafaalani zal nooit een beroep doen op “allochtonenpotjes”, maar heeft wel graag gewerkt bij Fact: “Zij hebben me gedwongen om groot te denken”. Mafaalani vind het zorgelijk dat Fact misschien wordt opgeheven: “Voor mijzelf maakt het niet meer uit, maar ik hou mijn hart vast voor iedere beginnende regisseur die zich zonder Fact zal moeten bewijzen.” Bij ‘Ajax’, haar grote zaalvoorstelling bij Fact, worden weer hoge eisen aan het publiek en de voorstelling gesteld. De regiseusse vind publiek te kostbaar om ze iets halfslachtigs voor te zetten. Bij ‘Ten liefde’ was de eis dat het publiek zou huilen; Als bij de eerste openbare repetitie door het publiek geen traan gelaten zou zijn, was de hele voorstelling afgeblazen. (AD, 28/9/00)