theaterpraat

Ha Floortje, goed was ze hè! Inderdaad een goede ambassadrice. Na een avond Halina val ik altijd moeilijk in slaap. Dat waren afgelopen week dus twee korte nachten, want ook naar Hedda geweest (waar ik Joris ook zag, dus het abonnementje misschien al op zak). Ik was al fan, maar ben nu aanbidder. Kom je snel eens boek terugbrengen ofzo???

Hear! Hear!
Ik zie dit ook als de terecht dodelijke riposte van Halina Reyn na het vilein afgunstige stukje vooraf dat mevr. Aaf Brandt Corstius over deze Zomergast op NRC.nl schreef. We weten nu zeker dat Mevr. A.BC haar eigen truitje bij voorkeur altijd moet aan en haar mond dicht houden.
Toegegeven: ik ben bevooroordeeld. Maar dit was wat mij betreft drie uur bewonderend genieten.
(PS: Zo slecht was de bescheiden interviewer trouwens helemaal niet; opzettelijk of per ongeluk gaf hij de ster van de avond alle ruimte om te sprankelen).

Kijk, hier het stukje over Halina van Aaf. Ik snap de irritatie over de extreme media-exposure van Halina wel. Maar ik moet juist zeggen dat ze de laatste seizoenen een stuk minder uit de kleren gaat. Maar goed, een collumn over een actrice, laat Aaf vooral meer schrijven over theater.

Ik heb ook zo’n leuke avond gehad! Vond de fragmenten ook erg goed gekozen. Vooral voor die WAO sukkelaarsters was ik dankbaar. En wat ze voor de rest nog zei deed mijn oren op zich niet klapperen, maar ze zei het wel erg duidelijk. Halina, hoezé!

Was prettig om Halina rustig te zien zitten als zomergast, zonder te zeuren, toch anders dan hysterisch hollend over planken janken.
Doe d’r maar op tv!

Geachte Eswe,
‘t Is dat u ‘t Barre Land en Jacob Derwig tot uw favorieten zegt te rekenen, anders zou ik die opmerking over hysterisch hollen met een uitdaging voor een duel (op het floret bijvoorkeur) hebben moeten beantwoorden.
Colson.

Nou nou, wat een groupies allemaal zeg. Ik zou ook bijna gaan denken dat de intimi van mevrouw Reijn aan het woord zijn, want ze wordt nog net geen Hal (voor vrienden ben ik Hal) genoemd.

Ik ben later ingehaakt en was blij dat het over was. Wat een waterval aan woorden en wat weinig zijn we te weten gekomen over de toneeldiva. De interviewer stuitte op een groot dik pantser, misschien aangemaakt tijdens al die interviews in al die would-be, should-be en could-be glossies. Wat dat betreft ben ik het met Aaf Brandt Corstius eens, mag er even een dag voorbij gaan zonder ons aller Halina.

Positief punt was dat de fragmenten die ik zag allemaal erg de moeite waard waren. Maar dat is het gros van haar groupies misschien ontgaan, terwijl ze het beeldscherm innig omhelsden.

PS

Een ander positief punt is Halina Reijn op het podium. Misschien dat ze een elektronische enkelband aangemeten kan krijgen, die afgaat zodra ze in de buurt van een redactie komt?

Mijn beste colson,

Floret is prima. Mag ik dan het fietsenhok kiezen waarachter ons duel plaatsvindt?

Ik las trouwens dat je haar, net als ik, als getemde feeks hebt gezien. Ik geloofde er helemaal niks van, zeker van die slotmonoloog niet.
Als zomergast geloofde ik ‘r wel.

Het temmen van de Halina lijkt me een andere discussie (niet dat je die hier oprakelde hoor)

Ik vind Halina Reijn de Senseo van de theaterwereld: het ziet er uit als koffie, het profileert zichzelf als koffie en iedereen laat zich erdoor misleiden dat het koffie zou zijn. Maar als je goed proeft, is de ondertoon en nasmaak waterig en leeg. Helaas gaan mensen zelden nog op hun eigen (smaak)oordeel af.
Kom op mensen, wat bij zomergasten te zien was, was toch één en al zelfprofilering en een rookscherm van woorden? Geen steek wijzer geworden wie H.R. nou werkelijk is, die kans geeft ze je niet. Ze houdt het allemaal onder controle hoe ze overkomt. Dat vind ik al snel niet meer interessant, en ook nog eens zwaar vermoeiend om iemand zo zichzelf vooral voor de gek te zien houden. Waar zit de stop-knop op Halina?! dacht ik steeds. De fragmenten maakten het wel waard (en het worstelen met de vraag ‘wáárom erger ik me zo dood aan haar?’)
Ze stelt zich naar mijn mening niet kwetsbaar op, zowel in zo’n interview als wanneer ze speelt (is daar verschil tussen? ik vraag het me af) en is voor mij daarom niet geloofwaardig en kan me niet raken. Omdat ze zichzelf niet laten raken, het was één en al muur vond ik.
Dát zou op zich nog niet zo erg zijn, als mensen niet zo met haar weg zouden lopen. In de categorie “meest overschatte fenomenen van de afgelopen jaren” staat zij m.i. op een gedeelde nummer 1 met Senseo. (Misschien houden de Halina fans ook van Senseo? Dat zou een hoop verklaren.)
Doe mij maar iets waar meer smaak en echtheid aan zit.

@sofia: Op een belangrijk punt deel ik uw mening: Senseo vermijd ik als de pest. Waarom dat zo is, is me een raadsel. Ik vermoed dat m’n smaak conservatief is.

Overigens is het waarom van mijn theaterfavorieten ook in hoge mate in nevelen gehuld. Ik stel alleen vast dat sommige acteurs en actrices mij meer raken dan anderen. Soms verdwijnt die gevoeligheid trouwens na verloop van tijd weer (Joan Nederlof).

Wat me in elk geval niet bevalt is gezweef. In het verlengde daarvan vind ik, anders dan u, een vertoon van “kwetsbaarheid” ook slecht te verdragen.

Aan dat soort euvelen lijdt HR, in mijn waarneming, op toneel niet. Zij is daarentegen - geloof ik- met het door Floortje gebruikte woord “sprankelen” goed getypeerd. En bovendien is zij op de planken bijna archetypisch feminien. Echt verklaren doet dat m’n bewondering natuurlijk ook niet. Net zo min zou ik precies kunnen uitleggen waarom volgens mij Frank Vercruysse één van de twee beste nederlandstalige acteurs is. Zelf denk ik omdat je ook bij hem nooit de indruk hebt dat-ie op toneel zijn brood staat te verdienen.

Enfin het goede van dit verschil van mening is dat wij elkaar niet om een plaatsbewijs zullen beconcurreren.

@colson
“kwetsbaarheid” is idd een rekbaar begrip, hangt er vanaf wat je er onder verstaat (en ik kan me idd een soort kwetsbaarheid voorstellen die onverdraaglijk is ja, en zéker als het een “vertoon van” is, een vertoon van wát dan ook is meestal onuitstaanbaar, ironisch genoeg is dat misschien juist wel wat me aan HR tegenstaat; ik vind haar juist allesbehalve sprankelend, want ze is er volgens mij altijd bij en hyperbewust van hoe ze zichzelf laat zien.). Maar ik bedoel, denk ik, een echtheid, niet per se gevoeligheid, wat jij misschien bedoelt. En echtheid is allesbehalve gezweef, dat komt ergens vandaan. En dát mis ik echt een beetje (erg) bij Halina. Het is wel interessant waar voorkeuren nou op gebaseerd zijn, ik begrijp zelf ook niet zo helemaal waarom nou HR precies zo tegen mijn haren instrijkt. Misschien moet je dat niet overanalyseren, en in nevelen láten, waar je van houdt of huivert, maar daar hou ik toch stiekem wel van, dat uitpluizen. Als het “echte liefde” is, kan dat die test wel doorstaan lijkt me. Dus wat dat betreft worden we wellicht ooit wel zitplaatsconcurrenten, ik zal dan diegene zijn die kreunend en grommend op haar vuist zit te bijten van ergernis haha, óf misschien (na verloop van tijd) de bekeerling die later ook HR de hemel inprijst..
(want het fenomeen van eerst een hekel aan iemand hebben en daarna juist helemaal weg zijn van diezelfde, is mij ook niet vreemd…nóg zo’n onverklaarbaar iets. Wie weet.)
Overigens - iets anders - “dat nare gerucht dat Actie Tomaat het leven van twee mensen heeft geeist” (@floortje) is niet bepaald een gerucht toch lijkt me, dat is gewoon een feit. En ik vind het wel terecht en goed dat die Tomaatmythe enigszins ontmanteld wordt: wat dat betreft ben ik het met HR eens wat ze in ZmrGstn zei; vroeger was je altijd als vanzelf pro-actietomaat, immers dat was nodig, al wisten de meesten die dat (na dato) vonden eigenlijk helemaal geen zak van wat daar nou werkelijk gebeurd was. Maar je bent jong en dus ben je vóór revolutie, want dat is cool. Niettegenstaande dat het destijds ongetwijfeld nodig was dat er iets gebeurde om verandering teweeg te brengen, maar “pick on the actors” vind ik (met name dankzij die allemaal-theater-docureeks) wreed, laf en kortzichtig geweest. Als je iets van theater begrijpt en hoe het ís om op het podium te staan (wat die luitjes met hun tomaatjes toch pretendeerden te weten, lijkt me), zou je zoiets gewoon niet doen. Dat is als de serveerster de huid volschelden omdat er een haar in de soep zit. En tóch komt dan wéér die kwetsbaarheid effe ter sprake: want je bent hoe dan ook (als mens-acteur) wèl superkwetsbaar op het podium, daarom is er de theatercode die zegt dat bijvoorbeeld “jullie je bek houden terwijl ik speel”. Theaterrevolutie my ass! Ook zo’n overschat fenomeen, revolutie. Theaterterrorrisme eerder, om maar even een populistische term erin te gooien. áls die luitjes zichzelf dan zo creatief achtten destijds, hadden ze best wat beters kunnen verzinnen om een Nieuw Theater teweeg te brengen in plaats van met groente te kakken op het oude, ten koste van - tóch, hoe melodramatisch het ook klinkt - 2 mensen”levens”. Het lijkt alsof velen dat liever niet willen weten en liever vasthouden aan die romantische mythe, de gedachte aan “onze eigenste eigen theaterrevolutie actie tomaat”, goh wij hebben ook eens iets spannends meegemaakt op theatergebied in Nederland hoor. Maar zo’n heilig huisje mag ook wel om, vind ik, of minstens worden genuanceerd.
Ik bedoel, die 2 die gesneuveld zijn destijds, heftig aangesproken op hun “verantwoordelijkheid”, zaten misschien zelf ook wel al langer met verlangens naar een nieuw soort theater, maar niet iedereen is een vechter (veel acteurs zijn idd verlegen), en in zo’n setting dat zij het doelwit worden van frustraties, krijgen ze niet bepaald de kans om het eens te worden met die zogenaamde revolutionairen, als je gebombardeerd wordt tot de belichaming van wat vernietigd dient te worden. (Ik bedoel, TGA vind ík nú bijvoorbeeld een ingekakt zootje, stikvol ego-acteurs, maar ik ga dat niet in de zaal lopen verkondigen.) Ik weet er niet het mijne van, maar waar zitten de tomatengooiers nu, dat lijkt me wel eens interessant om te inventariseren.
Alhoewel..do i really care..bygones! Nu = 2006.

@Sofia

Ik blijf hier ferm in. Hoewel de Actie Tomaat een hevige breuk was van het theatrale contract, weiger ik het te zien als een aanslag die mensen levens heeft geeist. Tomaten gooien is over de streep, want inderdaad wordt de cofrontatie met het lichaam gezocht, net als taartgooien ook niet ok is. Sit ins, confrontaties, bezettingen, stakingen, scheld en zangpartijen horen bij de democratische middelen die een burger kan inzetten als hij of zij daar de noodzaak toe ziet. Ik vind dat het roepen van ‘licht aan discussie’ niet mag worden vergeleken met moord. Mocht je je overigens dermate opwinden over het werk van Toneelgroep Amsterdam, staat het je wat mij betreft elke avond vrij, het “contract” te verbreken en de groep ter verantwoording te roepen.