theaterpraat

Cynisme bestaat.
Haar (zijn?) naam is Harm van Duin, zakelijk leider van De Trust.
Dit gezelschap, befaamd om haar democratische structuur waarin ook de acteurs volop zeggenschap hadden, gaat pardoes een fusie met het uitgerangeerde Art & Pro van vroegere held Frans Strijards aan en heeft daarbij, aldus Van Duin in de Volkskrant, geen tijd (lees: zin) gehad om het hele gezelschap hierover tijdig te informeren, noch hierover te discussiëren.

Maar, zo gaat Van Duin voort - met eurotekens in zijn ogen - het gezelschap krijgt nog een fijn weekend weg met z’n allen en wie daarna nog tegen is…. nou ja, die moet maar opstappen.
Waarna Van Duin de gotspe heeft om te melden: “Ik hoop overigens vurig dat iedereen blijft.”

Het is de waanzin ten top.
Eerst je hele gezelschap overrulen en dan doen of er sprake is van vrije keuze.
Vrije keuze met een pistool op je slaap.
Trouwens, waar slaat die hele fusie op?Wat hebben de Trust en Art & Pro nou eigenlijk met elkaar te maken?
Nada, niks.
Niet in speelstijl, niet in tableau, niet in stijl van vormgeven, niet in repertoirekeuze en, helaas voor Strijards, ook niet in artistiek belang.
Waarschijnlijk was Art & Pro op eigen kracht uit het kunstenplan gevlogen, maar nu - aan de hand van grote broer Theu - kan er toch weer gehoopt worden.

Wat is het toch met die mannetjes?
Eerst gaat Johan Simons een fusie aan van zijn groep Hollandia met Het Zuidelijk Toneel, vervolgens De Federatie met Het Theater van het Oosten (een ander geval, maar goed) en dan nu deze monstercombinatie.
Art & Pro + De Trust voelt als een heel onsmakelijk gerecht, een wangeboorte, een… bah!

En het ergste is: al die ventjes, Johan, Theu, etc. willen dubbel geld hebben, nl. dat van de twee gezelschappen samen. Hoezo geld overlaten voor anderen? Dat is toch allemaal voor ons, de onverbiddelijke babyboomers?

Want het is zoals babyboomer Pim Fortuyn deze week in de VPRO-gids tegen de jonge dertiger Lennart Booij zegt: “Jullie moeten je verzetten tegen ons!”
Het is de hand-om-tand-mentaliteit van de babyboomer: je moet je voorgangers van het pluche schoppen, anders blijven ze aan de macht.
En dus hebben de schaamtelozen het voor het zeggen, met hun achterkamertjesmoraal.

En het ergste is nog: ze bieden tegen elkaar op. Johan heeft een grote groep, dus wil Theu een nog grotere, waarna Ivo er nog maar een festival bijneemt.
Het ego van deze mannen, die het Nederlands toneel laten kapseizen onder hun tomeloze ambitie, neemt walgelijke proporties aan.
Hoezo jonge gezelschappen?
Hoezo hebben die ook geld nodig?
Welnee, als wij nou alles op een hoop gooien en drie of vier supergezelschappen creëren, dan kunnen de jonkies… nou ja, die overleven toch wel?
Nee dus.

Als al die fusies goedgekeurd worden, en als al dat geld in die ego’s gepompt gaat worden, dan is het wel duidelijk wie de lul zijn.
De jonge(re) groepen.
Ik hoop dat we dat niet laten gebeuren.

Don Duyns
Don Duyns is artistiek leider van Growing up in Public en beginnend webdesigner

zie ook: Kort Nieuws: Parool & VNG, 28/9 & Volkskrant 29/9
en ook: Moose Spreekt: Kalverliefde
en ook: homepage Don Duyns: people.A2000.nl/duyns/duyns.htm