Theater is een produkt, net als een bioscoop of een schilderij aan de muur. De prijs? die hangt wat mij betrefd samen met het theater(lokatie), de groep, tijdsduur & verwachte tevredenheidsfactor. Is daar een simpele formule voor op te stellen; NEE! Net zoals in de beeldende kunst de prijs niet alleen op basis is van de hoeveelheid werk en verzamelaarswaarde van de kunstenaar, is het voor theater voor mij (persoonlijk) geen direct verband aan te geven wat ik van de prijzen vind. Een schouwburg is duurder dan een werkplaatsproductie, een bekende groep mag ook duurder zijn. Tijdsduur is bijvoorbeerd iets waar ik voor mezelf geen vast criteria voor heb. Van het NDT verwacht ik een "avondvullende voorstelling" van een relatief onbekende (moderne) dansgroep is 3 kwartier een leuke richting, maar dan voel ik me wel met een krap half uur opgelicht.
En dan de tevredenheidsfactor, dat is voor mij eigenlijk het belangrijkste criterium om wel of niet te gaan maar voor de prijs maakt het me niet veel uit. Raar? Nee, ik ga zelden naar een premiere voorstelling en kan dus aan de hand van recensies (en de teksten die de makers zelf over hun stuk schrijven) zelf een aardig beeld vormen of ik mij die avond ga vermaken, bijvoorbeeld de zoveelste multimedia-integratie in de voorstelling kan ik echt niet warm of koud van worden. De zoveelste van Manen? Leuk, fantastische & perfect uitgevoerde voorstellingen hoor maar absoluut geen verrassing dus besluit ik vaak dat ik die voorstelling te duur vind.

De pijzen verhogen, meegemaakt toen ik nog in Enschede studeerde dmv het feitelijke afschaffen van de CJP-korting, heeft mij inderdaad in die tijd de schouwburg uitgedreven, maar niet het theater, er zijn nog een hoop andere leuke initiatieven & kleine theaters waar ik me sindsdien zeer goed vermaakt heb. Sterker nog, ik heb best wel een aantal produkties gezien voordat ze groot werden en het is zelfs achteraf nog leuk om te kunnen zeggen dat je iemand gezien hebt in de tijd dat ie nog.......

Blijven we nog zitten met het grote publiek wat maar niet uit hun luie stoel wil komen om naar het theater te gaan. De prijs? Weer geen argument want diezelfde mensen betalen grof geld om een keertje met de bus naar Scheveningen te gaan, te dineren en vervolgens een musical te zien. Bioscoopbezoek is nogal eens duurder dan een kleine productie (of festival). Nee, ik denk dat je hier rustig een parrallel kunt trekken met de beeldende kunst. We hebben daar ook een aantal zeer goede mensen zitten, maar wat kent het publiek of liever wat wil het publiek, risicoloze kunst waar je je niet aan hoeft te ergeren en zo wel, ach dan was de kunstenaar een junkie (herman brood)en heb je een goed excuus. Voorstellingen of programma's die echt wat te zeggen hebben (en niet alleen maar een overdonderend spectacel zijn) daar zul je (helaas) nooit een miljoenenpubliek mee bereiken.

En ja, ik ben vaak genoeg uit het theater gekomen met het gevoel een compleet waardeloze voorstelling gezien te hebben. Erg? Nee, dat hoort ook bij die verrassing die ik mij wil laten voorschotelen op zo'n avond en soms pakt dat slecht uit. Geld terug vragen? Nee, want ik ging nooit naar een premiere en heb de voorstelling zelf dus deels slecht ingeschat.

Voor wat betrefd prijzen, je maakt een product, de voorstelling, daar mag geld tegenoverstaan, het is immers ook nog eens je beroep. Dat mag je voor jezelf als theatermaker (in welke hoedanigheid ook) best realiseren. Prijzen als middel om mensen te lokken geloof ik ook niet in, dat werkt enkel voor grote en dure producties, die vaak best een redelijke zaalbezetting kennen (voor zover ik als publiek dat kan zien) Wel kun je je afvragen wat het publiek nou eigenlijk wil. Musical en festivals zijn op dit moment razend populair, niet dat je voor die vorm moet kiezen, maar waarom zijn ze dat? Ik denk als dat bekend is er hier niet zoveel discussies over geld (-zaken) gingen.

Tot slot zou ik zeggen: schaam je niet voor die geldzaken, het is immers onderdeel van je beroep.