Ernst van der Pasch lijkt per voorstelling beter te worden. ‘Scherp Blijven’ is een boeiende vertelling over de keuzes in het leven, de liefde en de vriendschappen van een jongen zoals Ernst. Zijn verhaal kent veel uitstapjes maar nergens raakt hij de rode draad kwijt en het tempo blijft goed in de voorstelling zitten. Ook deze keer ontbreken de erg mooie liedjes niet.
‘Scherp Blijven’ is een erg goede voorstelling die met veel precisie en overtuiging gespeeld wordt.

Het was pas de allereerste try-out maar de broertjes Walschaerts hadden al bijna alles op orde. Kommil Foo doet wederom waar het al een groot aantal programma’s goed in is. Ook ‘Spaak’ is een wonderbaarlijke vertelling over een aantal vreemde personages. In rap tempo vertellend en afgewisseld met puike liedjes stommelen Mich en Raf als perfect ingespeeld duo door allerlei absurde en ontroerende situaties.
Kortom: het gaat helemaal goed komen met dit progamma.
Eén tomaat omdat ik door Kommil Foo zo graag eens totaal verrast zou willen worden door een voorstelling met een heel andere vorm. Toch is ‘Spaak’ zowel een aanrader voor mensen die Kommil Foo niet eerder zagen, als voor de trouwe fans.

Nieuwsgierigheid naar deze klassieker dreef mij last-minute naar het theater. Gelukkig maar. Prachtige tekst (alleen jammer van het fraaie vlaams met een hollandse harde g, daarom 1 tomaat) en subliem spel. De spanning, het verdriet en de vertwijfeling van de personages was tot ver in de zaal voelbaar. Knap dat het échte mensen bleven met al hun sterke en zwakke punten. Ondanks alles proberen ze te blijven zoeken naar elkaar en een toekomst. Twee uur lang indrukwekkend!

Het Laagland omzeilt met Blowing erg knap twee grote valkuilen. Door het niet bijster originele thema had dit een stomvervelende voorstelling kunnen worden. Er werd echter met vaart en energie gespeeld. De tekst was scherp, zodat het een aangrijpend en geloofwaardig stuk werd.
Videoprojecties lijken onderhand een verplichte vorm bij veel (jeugd)producties. In dit geval werd er echter effectief gebruik van gemaakt. Opvallend was het gestyleerde decor met onder meer 16 Ikea-tafeltjes, type ‘lack’.

Muzikale voorstelling met veel lef over een zangeres die een ster wil worden en daar veel, zoniet alles voor over heeft. Ze toont met veel vaart en humor schaamteloos alle demonen in haar hoofd en de monsters op haar pad. Haar moeder, het publiek, de muzikanten en haar voorbeeld Bette Midler komen hierin voorbij. Van Dam laat in deze boeiende voorstelling zien dat ze méér is dan een zeer goede zangeres.

Prachtige monoloog door Fedja van Huêt. Het stuk vertelt een geschiedenis van Marinus van der Lubbe, die in 1933 de Duitse Reichstag in brand stak. De hoekige tekst, die mede gebaseerd is op teksten van Van der Lubbe zelf, wordt krachtig ondersteund door Van Huêts ijzersterke spel. Het fraai en effectief vormgegeven ‘Ongebluste Kalk’ geeft een mooie visie op de persoon Van der Lubbe en de omstandigheden die leidden tot zijn uiteindelijk onvermijdelijke en dramatische daad.
Wél nog een tomaat voor de geheel overbodige rol van Marike Nieuwint.

Volgens hetzelfde recept als ‘Conijn van Olland’ en net zo leuk. Verklaring van hollandse geschiedenis en volksaard in een sympatieke theatervorm gegoten. Eén tomaat voor de schaarse momenten waarop het dreigde door te slaan naar een belerende relatie met het heden. Verder was Tamar v.d. Dop weergaloos, Beppe Costa erg amusant en decor en licht erg fraai. Kortom: Muzikaal ‘feel-good’ theater van niveau.

Mooie muziekvoorstelling van Felix Strategier en Kim Soepnel. Lekker melancholiek, gebaseerd op teksten van o.a. Van Ostaijen, Slauerhoff en Elsschot. Kortom, een ideale middag literaire weemoed. Gelukkig wordt het nergens kitcherig. In de sfeervolle theatercafé-setting van het Steigertheater komt deze voorstelling volledig tot zijn recht.

Met zijn derde programma gaat Van der Pasch verder waar hij gebleven is. Terecht, want hij buit zijn talent goed uit. Ook dit keer een zoektocht naar zin en onzin van het bestaan. Hij is een boeiende en charmante verteller, die goed met de zaal omgaat. Zijn erg mooi gezongen en gespeelde liedjes zijn grappig en ontroerend. Misschien dat het hier en daar wel wat scherper kan, want een hij heeft de neiging iets te veel een crowdpleaser te worden

Oostpool is, nu met een eigen theater,hard op weg om een grote aanwinst voor Arnhem te worden. Alweer een erg sterk stuk van Wittenbols. Fraai gestileerd qua tekst en decor. Een aangrijpend stuk over een familiebijeenkomst, waarbij je in orkaantempo tussen ontroering en hilarische momenten wordt gejaagd. Ondanks de lengte zakt het nergens in en ga je naar buiten met het idee dat je weer iets bijzonders hebt gezien.