Een vol Pompoen-theater, stro op de toneelvloer, een deur en nog wat ouwe meuk. Op de een of andere manier waan ik me in Parijs, maar het is toch gewoon een voorstelling van nederlandse spelers en een nederlandse schrijver. Al is die vierhonderd jaar oude taal niet altijd woordelijk te volgen, het is een hele fijne voorstelling. Lekker simpel, lekker rauw, lekker direct op het publiek gespeeld, en veel lachen.