Een erg leuke voorstelling! Geconcentreerd gespeeld door topacteurs. Bijna iedere beweging lijkt doordacht. Absurde scènes waarin verrassende dubbelrollen met goeie grappen. Eenzame mensen met een taalgebruik wat voor een groot deel uit gemeenplaatsen bestaat: “Ik ben lid geworden van de bibliotheek want ja, er zijn zoveel schrijvers en het leven is al zo kort”. Dat soort dingen. Daar hou ik van. De voorstelling is ook lekker kort (80 minuten). Het verhaaltje stelt niet zoveel voor maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. Zien!

Een verzuim van het vorige seizoen hebben we nu rechtgezet: “Zuur” van Carver toch gezien. Een theatrale dis van het bij deze groep gebruikelijke smakelijkheidsniveau (drie geweien minstens), gelardeerd met een decor en de aankleding van hoge klasse. Dat wil zeggen Edward Hopper als toegepaste kunst door Edwin Kolpa(minstens één apart gewei). Fraai hoor.

Natuurlijk. Carver is goed. Laten we het daarover even eens zijn. Maar toch heerste er bij mij enige twijfel. Ik werd niet zo meegesleept als bij vorige voorstellingen. Ben ik zelf afgestompt, moe en oud geworden? Of (voor mij aantrekkelijker optie) lag het aan Carver zelf? Hun vormgeving is prachtig, maar de rare pruikjes en het kille decor zorgde bij mij toch ook wel voor afstand. Ik leefde niet echt mee, en het bleef dus bij lachen om een absurde opmerking zo af en toe. Een vervlakking: minder hilarische hoogtepunten, maar ook minder “AU! AU! AU! Wat pijnlijk erg en ik word overspoeld!” Maar nogmaals: Carver is dus goed he. Laten we het daarover eens zijn.

Zuur voor Carver
Een dag nadat de Raad van Cultuur met haar advies voor de cultuurnota 2005-2008 kwam bezocht ik de voorstelling ‘Zuur’ van Carver in de Rotterdamse Schouwburg. Niets bijzonders zul je denken. Maar het gezelschap dat mij daar een fantastische avond bezorgde, wordt met uitsterven bedreigd.
De voorstelling over het leven in verschillende werelden werd op deze manier wel erg reëel. Het was de wereld van het artistieke op het toneel en de harde werkelijkheid backstage. En over beide wil ik graag mijn mening geven.
De eerste voorstelling van Carver die ik ooit heb gezien zou dus best wel eens de laatste kunnen zijn geweest. En dat is zonde, want Carver brengt een unieke vorm van theater. Het (samen)spel is zeer humoristisch. Niet plat of cabaretesk, maar Carveresk. René van het Hof was met zijn hele voorkomen, mimiek en seksueel getinte teksten voor mij de definitie van dit soort humor. Dan is het jammer om te weten dat hij de groep (samen met Leny Breederveld) zal gaan verlaten. Dit is voor de Raad van Cultuur ook debet aan het negatieve advies. Jammer, want artistiek leider (en ook speler) Beppie Melissen zou de kans moeten krijgen om nog meer van dit soort prachtige voorstellingen te maken. Met of zonder Rene…

Wat een geestige voorstelling was dit. Prachtig verhaal, prachtige zinnen (“En dan zie ik ze zitten in het park, en dan denk ik: je hebt toch een tuin?”), en prachtige beelden. Het decor en de spelers zagen er erg mooi uit.
Joop Admiraal vond ik ook boven verwachting erg leuk. Zijn rol was een beetje nietszeggend, maar dat hoorde ook wel een beetje bij het stuk.
Ik vond het alleen iets te lang. Sorry.
Carver maakt uniek theater, althans, dat is mijn mening. Dat mag niet verdwijnen…
“Zijn jullie lid van de bibliotheek?”

Ik vind Carver bijna altijd goed, en goed waren ze deze keer weer. Zo helder gespeeld, zo schoon qua vorm en zo’n geweldige teksten. Perfecte timing, heel goed vormgegeven ( Dennis Hopper als inspiratiebron). En een fantastische mix van persoonlijkheden op de vloer. Na deze voorstelling kan ik er weer weken tegen. Ik was ontroerd en heb me suf gelachen.
Allen een beetje jammer dat Helmert Woudenberg het première-applaus moest onderbreken en te lang deed over het aanbieden van een boekje.

Als er iets gebeurde of iets werd gezegd was het spannend en was ik mee. Ook een gewei voor het sublieme acteerwerk en controle over het lichaam van acteur Rene van ‘t Hof. Tomaatjes omdat als er niet iets gebeurde het saai was, en het tweede tomaatje is omdat er te vaak niets gebeurde. Met andere woorden doe alles twee keer zo snel en we hebben een mooi nieuwe stuk van Rijnders