Tja, de naam is op zich al bijna een geweitje waard. en het is altijd leuk om mensen creatief te horen fulmineren tegen de “hedendaagse werkelijkheid” (zo had ik er zelf nog nooit aan gedacht om mijn lichaamssappen in een pinautomaat te laten vloeien, of bij de kassa van de a.h. de bonuskaart te hanteren voor het doorsnijden van mijn polsen). een tweede geweitje voor guido kleene. goed, functioneel naakt wil ik het niet noemen, maar hij zat tenminste wel erg mooi met klei te spelen, en dan mag het wel weer. bovendien was hij een welkome afwisseling tegenover de rot hans man in ‘t veld; voor hans dus een blik tomaten. moet je ook maar niet zo overdreven je spel tonen. tenslotte nog een geweitje voor het decor en helaas een flink blik tomaten (liever een tros eigenlijk) voor het “vergroningen” van het stuk: wat doen het noorderplantsoen, de martinitoren en de klei van flokstra in deze voorstelling? het publiek vond het geweldig, maar ja. eigenlijk zou dat gewoon een eigen blik tomaten moeten krijgen.